راه اندازی و تنظیم یک شبکه محلی کوچک

کارت شبکه ، یکی از مهمترین عناصر سخت افزاری در زمان پیاده سازی یک شبکه کامپیوتری است . هر کامپیوتر موجود در شبکه ( سرویس گیرندگان و سرویس دهندگان ) ، نیازمند استفاده از یک کارت شبکه است  کارت شبکه ، ارتباط بین کامپیوتر و محیط انتقال ( نظیر کابل ها ی مسی و یا فیبر نوری ) را فراهم می نماید اکثر مادربردهای جدیدی که از آنان در کامپیوترهای شخصی استفاده می گردد ، دارای یک اینترفیس شبکه ای onboard می باشند . کامپیوترهای قدیمی و یا کامپیوترهای جدیدی که دارای اینترفیس شبکه ای onboard نمی باشند ، در زمان اتصال به شبکه ، می بایست بر روی آنان یک کارت شبکه نصب گردد. شکل زیر یک نمونه کارت شبکه را که دارای یک پورت RJ-45 است را نشان می دهد  وظایف کارت شبکه  برقراری ارتباط لازم بین کامپیوتر و محیط انتقال  تبدیل داده : داده ها بر روی گذرگاه ( bus ) کامپیوتر به صورت موازی حرکت می نمایند . نحوه حرکت داده ها بر روی محیط انتقال شبکه به صورت سریال است . ترانسیور کارت شبکه ( یک ارسال کننده و یا دریافت کننده ) ، داده ها را از حالت موازی به سریال و بالعکس تبدیل می نماید . درون تراشه ROM موجود بر روی کارت شبکه نوشته می گردد . آدرس MAC در واقع یک زیر لایه از لایه Data Link مدل مرجع OSI می باشد . آدرس سخت افراری موجود بر روی کارت شبکه ، یک آدرس منحصربفرد را برای هر یک از کامپیوترهای موجود در شبکه ، مشخص می نماید . پروتکل هائی نظیر TCP/IP از یک سیستم آدرس دهی منطقی ( آدرس IP ) ، استفاده می نمایند . در چنین مواردی قبل از دریافت داده توسط کامپیوتر ، می بایست آدرس منطقی به آدرس سخت افزاری ترجمه گردد . انتخاب کارت شبکه برای انتخاب یک کارت شبکه ، می بایست پارامترهای متعددی را بررسی نمود : سازگاری با معماری استفاده شده در شبکه : کارت های شبکه دارای مدل های متفاوتی با توجه به معماری استفاده شده در شبکه ( اترنت ، Token ring )می باشند . اترنت ، متداولترین معماری شبکه در حال حاضر است که در شبکه هائی با ابعاد بزرگ و کوچک ، استفاده می گردد . سازگاری با throughput شبکه : در صورتی که یک شبکه اترنت سریع (سرعت 100Mbps ) پیاده سازی شده است ، انتخاب یک کارت اترنت با سرعت 10Mbps تصمیم مناسبی در این رابطه نخواهد بود . اکثر کارت های شبکه جدید قادر به سوئیچینگ اتوماتیک بین سرعت های 10 و 100Mbps می باشند ( اترنت معمولی و اترنت سریع ) سازگاری با نوع اسلات های خالی مادربرد : کارت های شبکه دارای مدل های متفاوتی با توجه به نوع اسلات مادربرد می باشند. کارت های شبکه PCI درون یک اسلات خالی PCI و کارت هائی از نوع ISA در اسلات های ISA نصب می گردند . کارت شبکه می بایست متناسب با یکی از اسلات های خالی موجود بر روی مادربرد، انتخاب گردد. اسلات آزاد به نوع مادربرد بستگی داشته و در این رابطه گزینه های متعددی نظیر ISA,PCI و EISA می تواند وجود داشته باشد . شکل زیر یک نمونه مادربرد را که دارای اسلات های ISA و PCI است ، نشان می دهد گذرگاه ISA که از کلمات Industry Standard Architecture اقتباس شده است، استاندارد استفاده شده در کامپیوترهای IBM XT است . استاندارد فوق در ابتدا به صورت هشت بیتی مطرح و در سال 1984 نوع شانزده بیتی آن نیز عرضه گردید. تعداد زیادی از تجهیزات سخت افزاری نظیر مودم ، کارت صدا و کارت های شبکه بر اساس استاندارد فوق تولید و عرضه شده اند . برخی از مادربردهای جدید دارای اسلات های PCI بوده و از کارت های ISA حمایت نمی نمایند . ( کارت های PCI دارای سرعت بیشتری نسبت به ISA می باشند ) . PCI در سال 1993 معرفی و یک گذرگاه سی و دو بیتی است . PCI 2.1 شصت و چهار بیت را حمایـت می نماید .کارت های شبکه PCI با توجه به پتاسیل های موجود دارای استعداد لازم به منظور ارائه سرعت و کارآئی بیشتری نسبت به کارت های ISA می باشند : بافرینگ : حافظه تراشه ها ( RAM ) بر روی کارت شبکه قرار داشته و از آن به عنوان بافر استفاده می گردد .از حافظه فوق به منظور نگهداری اطلاعاتی که در انتظار پردازش می باشند و یا اطلاعاتی که می بایست بر روی شبکه منتشر شوند ، استفاده می گردد . و یا Direct Memory Access ، کامپیوترهائی که از DMA حمایـت می نمایند، امکان ارسال و یا دریافت داده از حافظه را مستقیما" و بدون درگیرکردن پردازنده فراهم می نمایند . کارت های شبکه می توانند بگونه ای طراحی شوند که مستقیما" بدون استفاده از پردازنده کامپیوتر و یا واسطه ای دیگر به حافظه RAM کامپیوتر دستیابی داشته باشند . ویژگی فوق به کارت های شبکه اجازه می دهد که bus را کنترل نموده و داده ئی را به حافظه RAM کامیپوتر ارسال و یا دریافت نمایند . نصب کارت شبکه برای نصب کارت شبکه می توان مراحل زیر را دنبال نمود : باز نمودن کیس کامپیوتر و نصب کارت شبکه در یکی از اسلات های آزاد  بستن کیس و متصل نمودن کابل به پورت کارت شبکه  راه انداری کامپیوتر . در صورتی که یک کارت Plug&Play تهیه شده است و از سیستم عاملی استفاده می شود که تکنولوژی Plug & Play را حمایت می نماید ، تنها کاری که احتمالا" می بایست انجام داد ، قرار دادن دیسکت و یا CD درایور کارت شبکه در درایو مربوطه است .در صورتی که از سیستم عاملی استفاده می گردد که قادر به تشخیص سخت افزارهای جدید نمی باشد ، می بایست عملیات نصب کارت شبکه به صورت دستی انجام شود . با توجه به این که کامپیوترهای جدید و سیستم های عاملی که بر روی آنان نصب می گردد، عموما" از فن آوری Plug&Play حمایت می نمایند ، نصب یک کارت شبکه کار چندان مشکلی نخواهد بود . کافی است کارت شبکه را درون یکی از اسلات های خالی مادربرد قرار داده و کامپیوتر را راه اندازی نمود . کارت های شبکه Plug&Play توسط سیستم عامل تشخیص داده شده و درایور آنان نصب می گردد . در حال حاضر سیستم های عامل اندکی وجود دارد که از تکنولوژی Plug &Play حمایت نمی نمایند ، در زمان نصب کارت شبکه بر روی این نوع سیستم ها ، می بایست دارای اطلاعات لازم در رابطه با IRQ نیز باشیم ( IRQ از کلمات Interrupt Request اقتباس شده است) . به هر دستگاه موجود در کامپیوتر نظیر موس ، صفحه کلید و کارت شبکه ، یک خط IRQ نسبت داده می شود. دستگاه های فوق با استفاده از IRQ نسبت داده شده ، درخواست خود را با پردازنده مطرح می نمایند ( پردازش داده ها ) . هر دستگاه می بایست دارای یک IRQ منحصربفرد باشد در غیر اینصورت با یک IRQ Conflict مواجه خواهیم شد. جدول زیر تنظیمات IRQ در کامپیوترهای شخصی را نشان می دهد . کاربرد -------------------------------------------------------------------------------------------------------- راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک اگر در محیط کار یا منزل خود با بیشتر از یک کامپیوتر سر و کار دارید، احتمالاً به فکر افتاده‌اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیندازید. با اتصال کامپیوترها به همدیگر می‌توانید چاپگرتان را بین همه آنها به اشتراک بگذارید، از طریق یکی از کامپیوترها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید، از هر یک از کامپیوترها به فایل‌های خود، از جمله عکس‌ها، آهنگ‌ها و اسنادتان، دسترسی پیدا کنید، به بازی‌هایی بپردازید که به چند بازیکن با چند کامپیوتر احتیاج دارند، و بالاخره این که خروجی وسایلی چون DVD player یا وب‌کم را به سایر کامپیوترها ارسال کنید. در این مقاله، ضمن معرفی روش‌های مختلف اتصال کامپیوترها به یکدیگر، انجام تنظیمات دستی را برای بهره بردن از حداقلِ مزایای یک شبکه کامپیوتری به شما نشان می‌دهیم. ذکر این نکته هم لا‌زم است که قسمت اصلی مقاله به نصب نرم‌افزاراختصاص دارد اما در انتهای مطلب درخصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکیآن هم توضیحاتی داده‌ایم. روش‌های اتصال اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوترتان به هم بخورد، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید. کلاً بد نیست مفاهیم و اصول راه‌اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان دست به کار شوید. به طور کلی، کارهایی که باید انجام دهید تا یک شبکه <مرده> (یعنی شبکه‌ای که اتصالات آن انجام شده و فقط منتظر تنظیمات نرم‌افزاری است) را <زنده> کنید و به بهره‌برداری از آن بپردازید، از این قرار است: ‌●‌ نام‌گذاری کامپیوتر ● دادن آدرسIP ● به اشتراک گذاشتن فایل‌ها ● به اشتراک گذاشتن چاپگر ● انجام تنظیمات امنیتی ● به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت  نام‌گذاری کامپیوتر ویندوز اکس‌پی برای نام‌گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس‌پی، این مراحل را دنبال کنید: 1- پنجره Control Panel را باز کنید. 2- اگر حالت نمایش آیکون‌ها به صورت کلاسیک نیست، روی لینک Classic View کلیک کنید. در این حالت، برنامه System را اجرا کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، صفحه Computer Name را انتخاب کنید. (شکل 1). 4- همان طور که ملاحظه می‌کنید، کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری. روی دکمه Change کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود (شکل 2). 5- در کادر اول، اسمی را تایپ کنید که می‌خواهید به کامپیوتر اختصاص بدهید. این اسم هر چیزی می‌تواند باشد، فقط نباید تکراری شود. مثلاً اسم کامپیوتر اول را PC1 بگذارید. 6- در کادر دوم، اسمی را که می‌خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید. مثلاً My Office یا My Home یا هر چیز دیگر. حتی خود Workgroup هم بد نیست. 7- در پایان OK و بعد از تنظیم نام برای تک‌تک کامپیوترها و گذاشتن یک اسم برای گروه کاری تمام آنها، کامپیوترها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده‌اید. حالا نوبت به دادن آدرس IP می‌رسد آدرسIP آدرسIP، نشانی هر کامپیوتر در شبکه است. کامپیوترها از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می‌کنند. در هر شبکه، آدرسIP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد. درباره IP و آدرس‌دهی از این طریق، زیاد می‌توان صحبت کرد، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری‌ها را نداریم، بلافاصله دست به کار می‌شویم. فقط ذکر این نکته را لازم می‌دانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است. هر قسمت، عددی از صفر تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می‌شود. مثلاً 192.168.0.1 یک آدرس IP است. مفهوم دیگر subnet mask است، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است. فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تعیین می‌کنیم. در یک شبکه کوچک، برای تمام کامپیوترها سه قسمت اولِ آدرسIP را یکسان می‌گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی در نظر می‌گیریم. مثلاً در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 در کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 و به همین ترتیب در بقیه کامپیوترها قسمت چهارم آدرسIP را عدد متفاوتی می‌دهیم. برای دادن آدرسIP به کامپیوترها، ویندوز اکس‌پی و 98 فرق زیادی با هم ندارند. ما مراحل را برای ویندوز اکس‌پی ذکر می‌کنیم، اما ویندوز 98 هم کمابیش به همین صورت است، منتها در ویندوز 98 برای رسیدن به کادر محاوره مربوطه، باید روی آیکون Network Neighborhood کلیک راست کنید و گزینه Properties را بزنید. اکنون: 1- از پنجره Control Panel به قسمت Network Connections بروید. 2- آیکون Local Area Connection را پیدا و روی آن دوبار کلیک کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، گزینه (Internet Protocol TCP/IP) را انتخاب و دکمه Properties را کلیک کنید. 4- در کادر محاوره بعدی (شکل 4)، ابتدا گزینه Use the following IP address را انتخاب کنید و سپس دو قسمت IP address و subnet mask را پر کنید. در قسمت اول یک آدرسIP وارد کنید، مثلاً 192.168.0.1 در قسمت دوم هم 255.255.255.0 را وارد کنید. 5- دکمه OK و دوباره OK را بزنید. بعد از این که به همین ترتیب به بقیه کامپیوترها هم آدرسIP دادید، نوبت به share کردن فایل‌ها و فولدرها می‌رسد. شبکه‌ای که نتواند فایل‌هایش را با دیگران سهیم کند، زیاد به درد نمی‌خورد. مثلاً می‌توانید مجموعه فایل‌های MP3 و موسیقی خود را در یکی از کامپیوترها بگذارید و با share کردن آنها، به بقیه کامپیوترها هم اجازه دسترسی بدهید. به اشتراک گذاشتن فایل‌ها یکی از کاربردهای اصلی شبکه، برای دسترسی به فولدری که به اشتراک گذاشته شده است، ازMy Computer، لینک My Network Places را کلیک کنید. اگر کسی در کامپیوتر خود فولدری را به اشتراک گذاشته باشد، اسم آنها در پنجره شما ظاهر خواهد شد. از این جا به بعد، مثل این است که آن فایل‌ها و فولدرها در کامپیوترخود شما هستند. با کلیک مضاعف روی اسم یک فولدر، می‌توانید محتوای آن را مشاهده کنید. اگر بخواهید می‌توانید فایل یا فولدر را به کامپیوتر خودتان منتقل کنید. و اگر اجازه داشته باشید، می‌توانید فایلی را حذف یا rename کنید 1- روی دکمه Add در کادر محاوره Network Properties (شکل 6) کلیک کنید. 2- از فهرستی که ظاهر می‌شود گزینه Client را انتخاب کنید. 3- با کلیک روی Add، فهرستی از شرکت‌ها و فروشنده‌ها در سمت چپ ظاهر می‌شود. شما Microsoft را انتخاب کنید. با این کار فهرستی از محصولات نرم‌افزاری مایکروسافت در سمت راست ظاهر می‌شود. 4- از این فهرست، Clients for Microsoft Networks را انتخاب و OK کنید. ویندوز شروع به نصب این نرم‌افزار و فایل‌های مربوطه می‌کند و ممکن است سی‌دی ویندوز 98 را از شما بخواهد. بعد از نصب نرم‌افزار، باید دوباره به کادر محاوره Network (شکل 6) برگردید، و قابلیت file sharing را فعال کنید. برای این منظور، روی دکمه File and Print Sharing کلیک کنید. صفحه کوچکی با دو گزینه باز می‌شود، یکی برای فایل و دیگری برای چاپگر. هردو گزینه را علامت بزنید و OK کنید. حالا به صفحه Access Control رفته و گزینه Sharelevel Access Control را انتخاب کنید. در پایان OK بزنید. احتمالاً ویندوز از شما می‌خواهد که سیستم را ری‌استارت کنید. حالا می‌توانید فولدرهای مورد نظر خود را به اشتراک بگذارید. نحوه انجام این کار، با ویندوز اکس‌پی زیاد فرقی ندارد یعنی روی فولدر مورد نظر کلیکِ راست کرده و گزینه Sharing را برمی‌گزینید. کادر محاوره ظاهر شده (شکل 7) همه چیز را به روشنی نشان می‌دهد. تنظیمات امنیتی اگر دقت کرده باشید، در کادر محاوره Permissions (شکل 8) فهرستی از کاربران ارائه شده است. در این شکل شما Everyone را می‌بینید که دسترسی وی Read تعیین شده است. یعنی هر کس که این فولدر share شده را بخواهد، فقط می‌تواند آن را ببیند و استفاده کند. ولی شاید بخواهید برای کاربران مختلف دسترسی‌های متفاوت تعریف کنید. مثلاً کاربرAdministrator می‌تواند دسترسی کامل داشته باشد. برای این منظور، با کلیک روی دکمه Add فهرستی از کاربران تعریف شده در سیستم را خواهید دید. کاربر یا گروه کاربری مورد نظر خود را انتخاب و OK کنید. حالا می‌توانید برای این کاربر، دسترسی متفاوتی تعریف کنید به اشتراک گذاشتن چاپگر Share کردن چاپگر در ویندوز اکس‌پی بسیار آسان است: 1- از منوی استارت، گزینه Printers and Faxes را کلیک کنید. 2- با کلیک راست روی آیکون چاپگری که قصد share کردن آن را دارید، گزینه Properties را برگزینید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Sharing رفته و گزینه Share this printer را علامت بزنید. 4- بعد از دادن یک اسم مناسب برای چاپگر خود، دکمه OK را کلیک کنید. حالا اگر بخواهید از کامپیوتر خود به چاپگری دسترسی پیدا کنید که در شبکه share شده است، باید به پنجره Printers and Faxes بروید و از ستون سمت چپ، Add a new printer را انتخاب کنید. ویزاردی شروع به کار می‌کند که در یک مرحله از آن سؤال می‌شود که آیا چاپگر به کامپیوتر خودتان متصل است یا جزء چاپگرهای شبکه (شکل 9). شما باید گزینه مربوط به چاپگر شبکه را انتخاب و سپس Next را بزنید. بعد در شبکه جستجو کنید و چاپگر مورد نظر را پیدا کنید. پس از نصب چاپگر، می‌توانید به چاپ اسناد خود بپردازید. درست مثل این که چاپگر به کامپیوتر خودتان متصل است. در ویندوز 98 هم، نحوه به اشتراک گذاشتن چاپگر و همچنین نصب چاپگر شبکه در سیستم محلی به همین صورت است. به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت مایکروسافت با آگاهی از رواج شبکه‌ها کامپیوتری در خانه‌ها، اولین بار Internet Connection Sharing یا ICS را در ویندوز 98 به راه انداخت. این قابلیت با ویژگی‌های بهتر، بعدها در ویندوز اکس‌پی هم گنجانده شد. با استفاده از ICS این امکان برای شما فراهم می‌شود که وقتی یکی از کامپیوترها به اینترنت متصل است (از طریق مودم یا DSL یا ISDN و غیره)، بقیه کامپیوترهای شبکه را از طریق این کامپیوتر به اینترنت متصل کنید. به عبارت دیگر در اینجا اتصال اینترنتی خود را با دیگران شریک می‌شوید (یا share می‌کنید). این ایده گرچه به لحاظ تئوری چیز ساده‌ای است، اما در اولین نسخه‌های ICS اشکالاتی وجود داشت که این کار را دشوار می‌کرد. بعدها با اصلاح این اشکالات در ویندوز اکس‌پی، کار بسیار آسان شد. ویندوز اکس‌پی 1- پنجره Control Panel را باز و روی آیکون Network Connections دو بار کلیک کنید. 2- با کلیکِ راست روی آیکون Local Area Connection یا High Speed Networking، گزینه Properties را انتخاب کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Advanced بروید (شکل 10). 4- گزینه Allow other network users to connect را علامت زده و OK کنید. توجه داشته باشید که این کارها را روی کامپیوتری انجام می‌دهید که مستقیماً به اینترنت متصل است. ساختار شبکه تا اینجا مطالبی را که گفتیم مربوط به زمان بعد از انجام اتصالات فیزیکی یا به اصطلاح کابل‌کشی شبکه است. حالا ببینیم خود این کابل‌کشی به چه صورت می‌تواند انجام شود. همان طور که گفتیم، راه‌های مختلفی برای وصل کردن کامپیوترها به یکدیگر وجود دارد که آسان‌ترین و در دسترس‌ترین آن‌ها اترنت است. لوازم و تجهیزات مورد نیاز برای ساخت یک شبکه اینترنتی می‌تواند به سادگی فقط اتصال دو کارت شبکه یا به پیچیدگی ارتباط چند روتر و سوییچ باشد. و در واقع همین انعطاف‌پذیری این سیستم است که باعث شده شرکت‌های بزرگ و کوچک به سمت استفاده از آن بروند. از مزایای سیستم شبکه‌بندی اینترنت می‌توان به این موارد اشاره کرد: - سریع‌ترین تکنولوژی شبکه‌بندی خانگی است (100Mbps) - اگر کامپیوترها فاصله زیادی از یکدیگر نداشته باشند، هزینه آن بسیار پایین است. - قابل اطمینان است. - نگهداری آن آسان است. - تعداد دستگاه‌هایی که می‌توان به شبکه متصل نمود تقریباً نامحدود است. - به لحاظ پشتیبانی و اطلاعات فنی بسیار فراگیر است. - برخی از نقاط منفی این تکنولوژی عبارتند از: - برای وصل کردن بیشتر از دو کامپیوتر به یکدیگر، به تجهیزات اضافی نیاز است. - در صورت نیاز به کابل‌کشی اضافی و نصب پریز، ممکن است هزینه‌ها بالا برود. - راه‌اندازی و تنظیمات اولیه آن می‌تواند دشوار باشد. - اصطلاحات فنی و تعداد انتخاب‌ها می‌تواند گمراه‌کننده باشد. تجهیزات مورد نیاز  رنت با دو سرعت 10Mbps و 100Mbps موجود است و بیشتر کارت‌های شبکه می‌توانند با هر دو سرعت کار کنند، اما امروزه دلیلی ندارد از کارت‌های 10Mbps استفاده کنید. و در بسیاری از مواقع تقریباً پیدا کردن کارت‌های 10 Mbps غیرممکن است. برای وصل کردن کارت‌های شبکه نیز دو نوع کابل وجود دارد که عبارتند از کابل هم‌محور (coax) و کابل زوجی به هم تابیده (UTP) که اولی تقریباً منسوخ شده و امروزه از UTP در انواع Cat5e ،Cat5 و Cat6 استفاده می‌شود. کابل UTP کابلی است متشکل از 8 سیم باریک‌ شبیه به سیم تلفن است. به دو سر این سیم کانکتور یا jack می‌زنند که به RJ54 موسوم است. یک سر این سیم به کارت شبکه کامپیوتر و سر دیگر آن به دستگاهی وصل می‌شود به نام سوییچ (شکل 11). تمام کامپیوترهای موجود در یک شبکه، از طریق کابل‌هایUTP به سوییچ متصل هستند و سوییچ جای تک‌تک کامپیوترها را می‌داند. بنابراین وقتی کامپیوتری اطلاعاتی را برای کامپیوتر دیگر ارسال می‌کند، این ارسال در واقع به واسطه سوییچ تبادل می‌شود. یعنی سوییچ اطلاعات را از کامپیوتر مبدا می‌گیرد و به کامپیوتر مقصد تحویل می‌دهد. سوئیچ‌ها اندازه‌های مختلفی دارند و این اندازه از روی تعداد پورت‌شان (یعنی تعداد کامپیوتری که می‌توان به آنها وصل کرد) مشخص می‌شود. سوئیچ‌های 4 پورتی، 8 پورتی، 16 پورتی، 24 پورتی و بالاتر در بازار موجود می‌باشند. برای یک شبکه کوچک خانگی، معمولاً یک سوییچ 8 پورتی یا احتمالاً 16 پورتی کافی است. اگر دوست ندارید سیم‌های شبکه کف اتاق را بپوشانند، می‌توانید سیم‌ها را از کانال‌هایی عبور دهید موسوم به duct که روی دیوار نصب می‌شوند. سیم‌ها داخل داکت قرار می‌گیرند و در محل استقرار کامپیوتر، از داکت بیرون می‌آیند و به کارت شبکه کامپیوتر متصل می‌شوند. اگر بخواهید کار را از این هم تمیزتر انجام دهید، می‌توانید روی دیوار، پریز‌های مخصوص شبکه (موسوم به keystone) را نصب کنید و با کابل‌های آماده (موسوم به patch cord) کارت شبکه را به پریز متصل نمایید. بد نیست بدانید که برای وصل کردن فقط دو کامپیوتر به یکدیگر نیازی به سوییچ نیست و کافی است از طریق یک کابلUTP مخصوص موسوم به crossover مستقیماً کارت شبکه دو کامپیوتر را به هم وصل کنید. نتیجه‌گیری در این مقاله نحوه اتصال دو یا چند کامپیوتر و چاپگر به یکدیگر و تشکیل یک شبکه محلی را فرا گرفتید. تأکید اصلی مقاله بر انجام تنظیمات نرم‌افزاری ویندوز بود. اگر هنوز با مبانی شبکه ------ با آمدن رایانه های جدید افراد بسیاری تمایل به خرید آنها پیدا می کنند پس از خرید یک رایانه جدید و سریعتر مدل قدیمی رایانه در گوشه ای انداخته میشود .بعضی از اشخاص از رایانه های لپ تاپ استفاده می کنند و می خواهند آن را با رایانه شخصی شبکه کنند .وصل کردن دو رایانه به هم از ساده ترین مباحث شبکه به حساب می آید .پس از ساخت شبکه علاوه بر امکان انتقال اطلاعات از این طریق شما می توانید از یک امکان لذت بخش دیگر نیز استفاده کنید . با شبکه شدن دو رایانه شما می توانید بازیهای مختلفی را تحت شبکه خانگی خودتان بازی کنید و از آن لذت ببرید .برای شبکه کردن دو رایانه شما احتیاج به سخت افزار شبکه روی هر دو سیستم و به مقدار لازم کابل شبکه دارید.بساری از مادربورد های جدید خودشان دارای پورت شبکه هستند .اما اگر مادربورد شما دارای سخت افزار شبکه نیست باید کارت شبکه را برای هر دو سیستم تهیه کنید انواع معمولی کارت های شبکه قیمت های بسیار مناسبی دارند و ... در تمام فروشگاهها نیز پیدا می شوند .به جز کارت شبکه شما باید به اندازه فاصله دو رایانه کابل شبکه خریداری کنید در موقع خرید اری کابل شبکه باید حتما به فروشنده گوشزد کنید که کابل را برای اتصال تنها دو رایانه می خواهید. این مساله باعث می شود که فروشنده برای نصب فیشهای دو سر کابل رشته های آن را به نحو خاصی که مخصوص اتصال دو رایانه است دو رایانه است مرتب کند . حتما می دانید برای شبکه کردن بیش از دو رایانه احتیاج به سخت افزارهای دیگری مثل سیستم ارتباط مرکزی یا هاب HUB نیاز می باشد .نحوه چیده شدن رشته های کابل شبکه برای اتصال به HUB و شبکه کردن بیش از دو رایانه متفاوت می باشد. پس از خرید این وسایل حالا باید شما کارتهای شبکه را روی سیستم ها نصب کنید این کارتها معمولا با استفاده از درایورهای خودشان به راحتی نصب می شوند بعد از نصب کارت های شبکه در قسمت Network Connections ویندوز شما گزینه ای با عنوان Local Area Connections اضافه می شود حالا کابل را به کارت های شبکه دو رایانه وصل کنید و هر دو رایانه را تحت ویندوز XP روشن نمایید .در این مرحله برای درست کردن شبکه روی گزینه MY Computer هر دو رایانه کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید. حالا به قسمت Computer Name بروید هر دو رایانه باید دارای Workgroup یکسانی باشند .برای یکسان کردن آنها روی گزینه Change کلیک کرده و سپس اسمی را برای Workgroup هر دو رایانه وارد نمایید.حتما دقت نمایید که Computer Name های هر دو رایانه باید متفاوت باشد . حالا روی هر دو رایانه به قسمت Network Connections بروید و روی Local Area Connections کلیک کنید و Properties را انتخاب کنید و در پنجره باز شده دنبال خطی با عنوان Protocol TCP/internet بگردید این خط را انتخاب نموده و روی گزینه Properties کلیک نمایید معمولاگزینه Obtain Automatically an ip Address به عنوان پیش فرض انتخاب شده است .شما گزینه Use The Following ip Address را انتخاب کنید ، در قسمت ip Address یکی از رایانه IP را 192.168.0.1 و در رایانه دیگر 192.168.0.2 وارد نموده ، در قسمت Subnet Mask هر دو رایانه این مقدار را وارد نمایید : 255.255.255.0 حالا دیگر کار شبکه شدن رایانه ها تمام شده است هر دو رایانه را برای اطمینان مجددا راه اندازی کنید . به یاد داشته باشید که درایو ها و پوشه هایی را که می خواهید در هر رایانه روی شبکه قرار بگیرد را باید Share کنید برای این کار : روی درایو ها و پوشه ها کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید در قسمت Sharing این پنجره شما باید گزینه share this folder را انتخاب کنید