تفاوت فرمت های سیستمی(FAT32,NTFS,exFAT)

حتما واستون پیش اومده که وقتی خواستید فلش تون(یا حالا هر حافظه دیگه) رو فرمت کنید یه قسمت هست به اسمه File System و سه تا گزینه داره که میتونید به دلخواه اونارو انتخاب کنید.

Fat32

ببینید درواقع فرمت Fat32 قدیمی ترین فرمت مربوط به فایل های سیستمیه که جایگزین فرمت fat 16 شد.قدیمی بودن فرمت fat32 هم نقاط مثبت داشت هم منفی. به دلیل قدیمی بودن این فرمت به یک استاندارد کلی تبدیل شده. به عنوان مثال وقتی شما یه فلش مموری میخرید اکثرا فرمتش fat32 هستش. این فرمت نه تنها توسط بیشتر کامپیوترا پشتیبانی میشه حتی توسط دستگاه هایی مثه ضبط ماشین, کنسول بازی و ........... هم پشتیبانی میشه.این مزیت به این خاطره که این فرمت قدیمیه و این قدیمی بودنش هم باعث شده تا به یه استاندارد کامل تبدیل بشه. همونطور که گفتیم قدیمی بودنش هم باعث بروز بعضی مشکلات شده. مثلا وقتی فلش مموری شما فرمتش Fat32 باشه هر یک از فایل هاتون نباید بیشتر از 4گیگ حجم داشته باشه. همنیطور اگر درایو های سیستمتون  فرمتش Fat32 باشه نمیتونه حجمش از 8 ترابایتش بیشتر باشه(میدونم هیچ بنی بشری درایو سیستمش انقد نیست ولی دیگه محدودیته اینم). به طور کلی این فرمت واسه فلش مموری ها سایر حافظه های ذخیره سازی اکسترنال  بسیار مناسبه. ولی نباید از این فرمت واسه حافظه های ذخیره سازی اینترنال(مثل هارد) استفاده کرد. البته هرچن نسخه های جدیدتر ویندوز دیگه اجازه نمیدن فرمت درایو هاتون Fat32 باشه.

سازگاری:همه نسخه های ویندوز.مک,لینوکس کنسول های بازی و تقریبا همه دستگاه هایی که پورت USB دارن.

محدودیت:هر فایل نهایتا میتونه 4 گیگ باشه.  هر پارتیشن یا درایو حجمش نهایتا 8 ترابایت میتونه باشه.

موارد استفاده:در حافظه‌های ذخیره‌سازی اطلاعات قابل حمل و اکسترنال مثله، فلش مموری، حافظه‌ی SD، هارد اکسترنال و …

NTFS

این فرمت نسبت به  fat32 جدیدتره و بهتره برای ذخیره سازی فایل های ویندوز از این فرمت استفاده بشه. وقتی که میخواید ویندوز نصب کنید فرمت درایو هاتون باید NTFS باشه. البته این فرمت هم از نظر حجم هر فایل و سایز درایو ها محدودیت هایی داره که البته از نظر تئوری بسیار محدودیت های غیر محسوسیه .

سازگاری: قابل اجرا در تمامی نسخه های ویندوز. سیستم عامل مک فقط میتونه اطلاعات رو بخونه و نمیتونه چیزی توش بنویسه. بعضی از نسخه های لینوکس هم قابلیت نوشتن و ذخیره و اطلاعات رو دارند ولی اکثرا فقط میتونن بخونن اطلاعات حافظه رو نمیتونن چیزی توش ذخیره کنن. کنسول های بازی مثه پلی استیشن و ایکس باکس 360 هم از این فرمت پشتیبانی نمیکنن.

محدودیت: فرمت NTFS تقریبا هیچ محدودیتی نداره

موارد استفاده: برای فایل های سیستمی و درایوی که قصد دارید سیستم عامل ویندوزتون رو توش نصب کنید. همچنین سایر حافظه های اکسترنال که میخواید کنار سیستم عامل از اونا استفاده کنید.

exFat

فرمت exFat یک فرمت بهینه سازی شده سیستمی برای فلش مموری محسوب میشه. این فرمت طوری طراحی شده که قابلیت های فرمت NTFS رو نداره و از اون طرف هم محدودیت های fat32 رو نداره.فرمت exFAT مثه NTFS از نظر محدودیت حجمی فایل ذخیره شده و همچنین محدودیت پارتیشن ها (یا همون درایو)تقریبا بی حد و مرزه. بنابر این شما میتونید تو این فرمت فایلی رو ذخیره کنید که حجمش از 4گیگ بیشتر باشه و یا درایوی رو توش ایجاد کنید که فضای ذخیره سازی اطلاعاتیش از 8 ترابایتش بیشتر باشه. میشه گفت این فرمت به روز شده fat32. از نظر سازگاری هم عملکرد بهتری از NTFS داره.این فرمت علاوه بر اینکه با سیستم عامل مک سازگاره توسط بعضی دستگاه های دیگه مثه دوربین دیجیتال هم سازگاره این در حالیه که NTFS سازگار نیس.

سازگاری: سازگار با تمام نسخه های ویندوز و نسخه های جدید مک.سازگاری با لینوکس به شرط نرم افزار خاص.همچنین بعضی از دستگاه های پیشرفته مثه دوربین دیجیتال و پلی استیشن 4 ازش پشتیبانی میکنند.اما دستگاه های قدیمی مثه پلی استیشن 3 پشتیبانی نمیکنن ازش.

محدودیت: در عمل هیچ محدودیتی نداره

موارد استفاده: تو فلش مموری ها و سایر حافظه های اکسترنال. مخصوصا وقتی قصد دارید تک فایل های با حجم بیش از 4 گیگ رو ذخیره کنید.به طور کلی توصیه میشه که به جای fat32 از exFAT استفاده کنید.