از قلب ویندوز خود نسخه پشتیبان تهیه کنید!

در زمان حاضر همه ی کاربران سیستم عامل ویندوز میبایستی از این نکته با اطلاع باشند که رجیستری ویندوز در اصل قلب تپنده ی این سیستم عامل محسوب میشود. رجیستری دقیقا بخشی از ویندوز میباشد که در آن هزارن مورد از جزئیات مورد نیاز این سیستم عامل برای مدیریت سیستم ذخیره شده است، با توجه به اهمیت چنین بخشی در سیستم عامل ویندوز کمپانی مایکروسافت ترتیبی داده است تا رجیستری در دو نسخه بر روی ویندوز ذخیره شود تا اگر نسخه ی اصلی آسیب دید ویندوز به سراغ نسخه ی پشتیبانی که خودش فراهم کرده است برود. اما بارها پیش می آید که هر دو نسخه ی رجیستری ذخیره شده توسط سیستم عامل ویندوز آسیب ببینند و زمانی که رجیستری آسیب ببیند میبایستی ویندوز و تمامی برنامه های تحت آن از ابتدا نصب گردند.
اما راه حل ساده تری نیز هست و آن هم اینکه شما نسخه ی کپی مجزایی را از رجیستری ویندوزتان به وجود آورید، این امر با استفاده از برنامه ی backup که در ویندوز XP نسخه ی PRO گنجانده شده است امکان پذیر است و شما میتوانید این برنامه را در مسیر Accessories/System Tools بیابید.
برنامه ی ذکر شده توسط XP نسخه ی خانگی به صورت پیش فرض نصب نمیگردد ولی شما میتوانید آن را بوسیله ی یک CD ویندوز XP نسخه ی Home به آسانی نصب نمایید٬ ابتدا CD را در درون CD-ROM قرار داده و سپس وارد مسیر Drive:\VALUEADD\MSFT\NTBACKUP شوید. سپس یک کلیک دوبل بر روی فایل NTBACKUP.MSI نمائید تا برنامه ی نصب فعال گردد٬ پس از اتمام مراحل نصب شما ابزار مذکور را به آسانی در دسترس میابید.
این برنامه در حالت پیش فرض به صورت یک Wizard اجرا میشود مگر اینکه شما حالت پیش فرض آنرا تغییر دهید٬ برای تغییر حالت پیش فرض بر روی عبارت Advanced Mode کلیک نمایید تا صفحه ی جدیدی ظاهر شود٬ در این صفحه قسمتی را که تحت عنوان Backup نامگذاری شده است کلیک کنید بعد از آن در پنجره سمت چپ یک تیک در مقابل آیکون System State بزنید.
حالا شما میبایستی مکانی را برای ذخیره نسخه پشتیبان رجستیریتان معین کنید توجه داشته باشید که حجم این نسخه ی پشتیبان چیزی در حدود ۵۰۰ مگابایت خواهد بود پس جایی را انتخاب نمائید که فضای کافی وجود داشته باشد٬ پس از معین کردن مکان ذخیره ی فایل یک نام همانند "BACKUP" یا چیزی مشابه آن برای فایل پشتیبان در نظر بگیرید. برنامه ی Back up ویندوز به صورت خودکار پسوند BKF را به نام انتخابی شما خواهد افزود.
حالا کلید Start Backup را کلیک کنید در صورتی که شما جایی از هارد دیسکتان را برای ذخیره نسخه ی پشتیبان انتخاب نموده اید تهیه ی این نسخه تنها یکی دو دقیقه طول میشکد اما اگر محل ذخیره ی آنرا بر روی یک CD تعیین کرده اید تهیه نسخه پشتیبان چیزی در حدود ۱۰ دقیقه طول خواهد کشید. توجه داشته باشید که ویندوز به صورت خودکار یک نسخه پشتیبان از رجیستری را در C:\WINDOWS\REPAIR ذخیره مینماید.
در آخر زمانی که شما ویندوز XP نسخه ی PRO یا HOME را اجرا مینمایید میبایستی Recovery Console را در آن نصب نمائید برای نصب قسمت مذکور CD ویندوز خود را در درون درایو مربوطه که در اینجا ما آنرا D نامگذاری میکنید قرار دهید. در صورتی که برنامه ی پیش فرض نصب ویندوز فعال شد آنرا cancel کنید٬ حالا گزینه ی Run را از Start Menu انتخاب نمائید و سپس عبارت D:\i386\winnt32.exe/cmdcons را تایپ نموده و دستور العمل مربوطه را طی نمائید. پس از reboot نمودن کامپیوتر option جدیدی را میابید که در آن میتوانید Recovery Console را فعال سازید و با استفاده از آن نسخه های پشتیبان رجتسریتان را که قبلا تهیه کرده اید را جایگزین نسخه ی رجیستری آسیب دیده ویندوزتان نمائید.

آغاز فروش آدرس اینترنتی با دامنه 'asia.'

هجوم برای خرید تازه ترین دامنه اینترنتی، "asia."، آغاز شده است.

دات ایژیا (DotAsia) سازمان ناظر بر ثبت این دامنه اینترنتی انتظار دارد تقاضا برای اولین دامنه (Domain) اینترنتی مخصوص افراد یا کسانی که قصد دارند ارتباط سایت و آدرس اینترنتی خود با قاره آسیا را نشان دهند، بالا باشد.

با این حال برخی کارشناسان در صنعت فن آوری اطلاعات درباره افزایش شمار دامنه های اینترنتی در سالهای اخیر، ابراز نگرانی کرده اند.

برخی دیگر هم معتقدند هدف تجارت و خرید و فروش دامنه ها و آدرس های اینترنتی بجای تبلیغ "مارک"های صنعتی و تجاری، به حفاظت از این مارک ها و اعتبار نام های عمده تغییر کرده است.

تلاش برای ایجاد دامنه asia. در سال 2000 آغاز شد و در نهایت شرکت دات ایژیا در سال 2006 مجوز و تایید راه اندازی این دامنه را کسب کرد.

با این حال روند ثبت نام شرکتها برای گرفتن دامنه هایی مطابق با نام شرکت یا محصولات آن، که اصطلاحا در صنعت اینترنت از آن با عنوان دوران "طلوع" نام برده می شود،ازماه اکتبر سال ۲۰۰۷ آغاز شد.
اما اکنون همه کسانی که مایل به خرید و ثبت دامنه های اینترنتی asia. هستند می توانند اقدام کنند، گرچه آدرس سایتهایی که از این دامنه استفاده می کنند، در ماه مارس سال جاری در اینترنت فعال خواهند شد.

روانشناسی رنگ چشم ها

رنگ چشم سبز

رنگ چشم سبز نشان دهنده آن است که صاحبان آن شخصیتی قوی و اراده ای بالا دارند. در تصمیم گیری ها، خیلی محکم عمل کرده و تا حدی خود رای و مغرور هستند.این افراد اعتماد به نفس بالایی دارند و در کمک به دیگران سعی می کنند تا آخرین توان خود را مصرف کنند.


رنگ چشم آبی

دارندگان چشم های آبی دارای نگاهی عمیق بوده و شخصیتی حساس و شفاف دارند. این افراد به راحتی فکر و نظر خود را به دیگران تحمیل می کنند و به همین نسبت جرات و شجاعت ویژه ای هم به خرج می زنند. قابل توجه است که بیشتر چشم آبی ها طبیعت و احساساتی هنری و ملموس دارند.

 

رنگ چشم مشکی

صاحبان چشمان مشکی انسان هایی رویایی هستند که در فضای شاعرانه ای زندگی می کنند و همچنین بسیار دست و دل باز هستند. بسیار سعی می کنند با هر چه دارند به دیگران کمک کنند .این افراد همچنین دارای خلق و خوی اجتماعی و احساسات ظریف هستند.


رنگ چشم قهوه ای

چشم قهوه ای سنبل مهربانی و محبت است و هر چه تیره تر باشد مهر و محبت صاحبش بیشتر است. چشم قهوه ای ها بسیار خون سردند و هر چه را که می خواهند به راحتی تصاحب می کنند. چنین به نظر می رسد که این افراد معنای عصبانیت را نمی شناسند و از آرامشی تمام نشدنی بهره مندند.


رنگ چشم خاکستری

صاحبان چشم های خاکستری دو دسته هستند ، یا از شخصیتی آرام و با اعتماد به نفس برخوردارند و یا شخصیتی عصبی و انقلابی دارند و همیشه به دنبال آرامش می گردند ولی در مجموع انسان هایی سرسخت و سنگین دل هستند.


رنگ چشم عسلی

با وجود اینکه چشم عسلی ها انسان هایی خوش قلب هستند ولی با دیگران صریح نیستند. این افراد همیشه به دنبال دوست می گردند. چشم عسلی ها معمولا از کودکی روی پای خود بزرگ شده و دوست ندارند به دیگران تکیه کنند

شبکه های کامپیوتری

یک شبکه شامل مجموعه ای از دستگاهها ( کامپیوتر ، چاپگر و ... ) بوده که با استفاده از یک روش ارتباطی ( کابل ، امواج رادیوئی ، ماهواره ) و به منظور اشتراک منابع فیزیکی ( چاپگر) و اشتراک منابع منطقی ( فایل ) به یکدیگر متصل می گردند. شبکه ها می توانند با یکدیگر نیز مرتبط شده و شامل زیر شبکه هائی باشند. تفسیم بندی شبکه ها .شبکه های کامپیوتری را بر اساس مولفه های متفاوتی تقسیم بندی می نمایند. در ادامه به برخی از متداولترین تقسیم بندی های موجود اشاره می گردد . تقسیم بندی بر اساس نوع وظایف کامپیوترهای موجود در شبکه را با توجه به نوع وظایف مربوطه به دو گروه عمده : سرویس دهندگان (Servers) و یا سرویس گیرندگان (Clients) تقسیم می نمایند. کامپیوترهائی در شبکه که برای سایر کامپیوترها سرویس ها و خدماتی را ارائه می نمایند ، سرویس دهنده نامیده می گردند. کامپیوترهائی که از خدمات و سرویس های ارائه شده توسط سرویس دهندگان استفاده می کنند ، سرویس گیرنده نامیده می شوند . در شبکه های Client-Server ، یک کامپیوتر در شبکه نمی تواند هم به عنوان سرویس دهنده و هم به عنوان سرویس گیرنده ، ایفای وظیفه نماید. در شبکه های Peer-To-Peer ، یک کامپیوتر می تواند هم بصورت سرویس دهنده و هم بصورت سرویس گیرنده ایفای وظیفه نماید یک شبکه LAN در ساده ترین حالت از اجزای زیر تشکیل شده است : دو کامپیوتر شخصی . یک شبکه می تواند شامل چند صد کامپیوتر باشد. حداقل یکی از کامپیوترها می بایست به عنوان سرویس دهنده مشخص گردد. ( در صورتی که شبکه از نوع Client-Server باشد ). سرویس دهنده، کامپیوتری است که هسته اساسی سیستم عامل بر روی آن نصب خواهد شد. یک عدد کارت شبکه (NIC) برای هر دستگاه. کارت شبکه نظیر کارت هائی است که برای مودم و صدا در کامپیوتر استفاده می گردد. کارت شبکه مسئول دریافت ، انتقال ، سازماندهی و ذخیره سازی موقت اطلاعات در طول شبکه است . به منظور انجام وظایف فوق کارت های شبکه دارای پردازنده ، حافظه و گذرگاه اختصاصی خود هستند. تقسیم بندی بر اساس توپولوژی الگوی هندسی استفاده شده جهت اتصال کامپیوترها ، توپولوژی نامیده می شود. توپولوژی انتخاب شده برای پیاده سازی شبکه ها، عاملی مهم در جهت کشف و برطرف نمودن خطاء در شبکه خواهد بود. انتخاب یک توپولوژی خاص نمی تواند بدون ارتباط با محیط انتقال و روش های استفاده از خط مطرح گردد. نوع توپولوژی انتخابی جهت اتصال کامپیوترها به یکدیگر ، مستقیما" بر نوع محیط انتقال و روش های استفاده از خط تاثیر می گذارد. با توجه به تاثیر مستقیم توپولوژی انتخابی در نوع کابل کشی و هزینه های مربوط به آن ، می بایست با دقت و تامل به انتخاب توپولوژی یک شبکه همت گماشت . عوامل مختلفی جهت انتخاب یک توپولوژی بهینه مطرح می شود. مهمترین این عوامل بشرح ذیل است : هزینه . هر نوع محیط انتقال که برای شبکه LAN انتخاب گردد، در نهایت می بایست عملیات نصب شبکه در یک ساختمان پیاده سازی گردد. عملیات فوق فرآیندی طولانی جهت نصب کانال های مربوطه به کابل ها و محل عبور کابل ها در ساختمان است . در حالت ایده آل کابل کشی و ایجاد کانال های مربوطه می بایست قبل از تصرف و بکارگیری ساختمان انجام گرفته باشد. بهرحال می بایست هزینه نصب شبکه بهینه گردد.انعطاف پذیری . یکی از مزایای شبکه های LAN ، توانائی پردازش داده ها و گستردگی و توزیع گره ها در یک محیط است . بدین ترتیب توان محاسباتی سیستم و منابع موجود در اختیار تمام استفاده کنندگان قرار خواهد گرفت . در ادارات همه چیز تغییر خواهد کرد.( لوازم اداری، اتاقها و ... ) . توپولوژی انتخابی می بایست بسادگی امکان تغییر پیکربندی در شبکه را فراهم نماید. مثلا" ایستگاهی را از نقطه ای به نقطه دیگر انتقال و یا قادر به ایجاد یک ایستگاه جدید در شبکه باشیم . سه نوع توپولوژی رایج در شبکه های LAN استفاده می گردد : توپولوژی BUS یکی از رایجترین توپولوژی ها برای پیاده سازی شبکه های LAN است . در مدل فوق از یک کابل به عنوان ستون فقرات اصلی در شبکه استفاده شده و تمام کامپیوترهای موجود در شبکه ( سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ) به آن متصل می گردند مزایای توپولوژی BUS کم بودن طول کابل . بدلیل استفاده از یک خط انتقال جهت اتصال تمام کامپیوترها ، در توپولوژی فوق از کابل کمی استفاده می شود.موضوع فوق باعث پایین آمدن هزینه نصب و ایجاد تسهیلات لازم در جهت پشتیبانی شبکه خواهد بود. ساختار ساده . توپولوژی BUS دارای یک ساختار ساده است . در مدل فوق صرفا" از یک کابل برای انتقال اطلاعات استفاده می شود. توسعه آسان . یک کامپیوتر جدید را می توان براحتی در نقطه ای از شبکه اضافه کرد. در صورت اضافه شدن ایستگاههای بیشتر در یک سگمنت ، می توان از تقویت کننده هائی به نام Repeater استفاده کرد. معایب توپولوژی BUS مشکل بودن عیب یابی . با اینکه سادگی موجود در تویولوژی BUS امکان بروز اشتباه را کاهش می دهند، ولی در صورت بروز خطاء کشف آن ساده نخواهد بود. در شبکه هائی که از توپولوژی فوق استفاده می نمایند ، کنترل شبکه در هر گره دارای مرکزیت نبوده و در صورت بروز خطاء می بایست نقاط زیادی به منظور تشخیص خطاء بازدید و بررسی گردند. ایزوله کردن خطاء مشکل است . در صورتی که یک کامپیوتر در توپولوژی فوق دچار مشکل گردد ، می بایست کامپیوتر را در محلی که به شبکه متصل است رفع عیب نمود. در موارد خاص می توان یک گره را از شبکه جدا کرد. در حالتیکه اشکال در محیط انتقال باشد ، تمام یک سگمنت می بایست از شبکه خارج گردد. ماهیت تکرارکننده ها . در مواردیکه برای توسعه شبکه از تکرارکننده ها استفاده می گردد، ممکن است در ساختار شبکه تغییراتی نیز داده شود. موضوع فوق مستلزم بکارگیری کابل بیشتر و اضافه نمودن اتصالات مخصوص شبکه است . توپولوژی STAR در این نوع توپولوژی همانگونه که از نام آن مشخص است ، از مدلی شبیه "ستاره" استفاده می گردد. در این مدل تمام کامپیوترهای موجود در شبکه معمولا" به یک دستگاه خاص با نام " هاب " متصل خواهند شد معایب توپولوژی STAR زیاد بودن طول کابل . بدلیل اتصال مستقیم هر گره به نقطه مرکزی ، مقدار زیادی کابل مصرف می شود. با توجه به اینکه هزینه کابل نسبت به تمام شبکه ، کم است ، تراکم در کانال کشی جهت کابل ها و مسائل مربوط به نصب و پشتیبنی آنها بطور قابل توجهی هزینه ها را افزایش خواهد داد. مشکل بودن توسعه . اضافه نمودن یک گره جدید به شبکه مستلزم یک اتصال از نقطه مرکزی به گره جدید است . با اینکه در زمان کابل کشی پیش بینی های لازم جهت توسعه در نظر گرفته می شود ، ولی در برخی حالات نظیر زمانیکه طول زیادی از کابل مورد نیاز بوده و یا اتصال مجموعه ای از گره های غیر قابل پیش بینی اولیه ، توسعه شبکه را با مشکل مواجه خواهد کرد. وابستگی به نقطه مرکزی . در صورتی که نقطه مرکزی ( هاب ) در شبکه با مشکل مواجه شود ، تمام شبکه غیرقابل استفاده خواهد بود. توپولوژی RING در این نوع توپولوژی تمام کامپیوترها بصورت یک حلقه به یکدیگر مرتبط می گردند. تمام کامپیوترهای موجود در شبکه ( سرویس دهنده ، سرویس گیرنده ) به یک کابل که بصورت یک دایره بسته است ، متصل می گردند. در مدل فوق هر گره به دو و فقط دو همسایه مجاور خود متصل است . اطلاعات از گره مجاور دریافت و به گره بعدی ارسال می شوند. بنابراین داده ها فقط در یک جهت حرکت کرده و از ایستگاهی به ایستگاه دیگر انتقال پیدا می کنند مزایای توپولوژی RING کم بودن طول کابل . طول کابلی که در این مدل بکار گرفته می شود ، قابل مقایسه به توپولوژی BUS نبوده و طول کمی را در بردارد. ویژگی فوق باعث کاهش تعداد اتصالات ( کانکتور) در شبکه شده و ضریب اعتماد به شبکه را افزایش خواهد داد. نیاز به فضائی خاص جهت انشعابات در کابل کشی نخواهد بود.بدلیل استفاده از یک کابل جهت اتصال هر گره به گره همسایه اش ، اختصاص محل هائی خاص به منظور کابل کشی ضرورتی نخواهد داشت . مناسب جهت فیبر نوری . استفاده از فیبر نوری باعث بالا رفتن نرخ سرعت انتقال اطلاعات در شبکه است. چون در توپولوژی فوق ترافیک داده ها در یک جهت است ، می توان از فیبر نوری به منظور محیط انتقال استفاده کرد.در صورت تمایل می توان در هر بخش ازشبکه از یک نوع کابل به عنوان محیط انتقال استفاده کرد . مثلا" در محیط های ادرای از مدل های مسی و در محیط کارخانه از فیبر نوری استفاده کرد. معایب توپولوژی RING اشکال در یک گره باعث اشکال در تمام شبکه می گردد. در صورت بروز اشکال در یک گره ، تمام شبکه با اشکال مواجه خواهد شد. و تا زمانیکه گره معیوب از شبکه خارج نگردد ، هیچگونه ترافیک اطلاعاتی را روی شبکه نمی توان داشت . اشکال زدائی مشکل است . بروز اشکال در یک گره می تواند روی تمام گرههای دیگر تاثیر گذار باشد. به منظور عیب یابی می بایست چندین گره بررسی تا گره مورد نظر پیدا گردد. تغییر در ساختار شبکه مشکل است . در زمان گسترش و یا اصلاح حوزه جغرافیائی تحت پوشش شبکه ، بدلیل ماهیت حلقوی شبکه مسائلی بوجود خواهد آمد . توپولوژی بر روی نوع دستیابی تاثیر می گذارد. هر گره در شبکه دارای مسئولیت عبور دادن داده ای است که از گره مجاور دریافت داشته است . قبل از اینکه یک گره بتواند داده خود را ارسال نماید ، می بایست به این اطمینان برسد که محیط انتقال برای استفاده قابل دستیابی است . تقسیم بندی بر اساس حوزه جغرافی تحت پوشش . شبکه های کامپیوتری با توجه به حوزه جغرافیائی تحت پوشش به سه گروه تقسیم می گردند : شبکه های محلی ( کوچک ) LAN شبکه های متوسط MAN شبکه های گسترده WAN شبکه های LAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع از شبکه ها پوشش داده می شود ، یک محیط کوچک نظیر یک ساختمان اداری است . این نوع از شبکه ها دارای ویژگی های زیر می باشند : توانائی ارسال اطلاعات با سرعت بالا محدودیت فاصله  قابلیت استفاده از محیط مخابراتی ارزان نظیر خطوط تلفن به منظور ارسال اطلاعات  نرخ پایین خطاء در ارسال اطلاعات با توجه به محدود بودن فاصله  شبکه های MAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع شبکه ها پوشش داده می شود ، در حد و اندازه یک شهر و یا شهرستان است . ویژگی های این نوع از شبکه ها بشرح زیر است : پیچیدگی بیشتر نسبت به شبکه های محلی  قابلیت ارسال تصاویر و صدا  قابلیت ایجاد ارتباط بین چندین شبکه  شبکه های WAN . حوزه جغرافیائی که توسط این نوع شبکه ها پوشش داده می شود ، در حد و اندازه کشور و قاره است . ویژگی این نوع شبکه ها بشرح زیر است : قابلیت ارسال اطلاعات بین کشورها و قاره ها  قابلیت ایجاد ارتباط بین شبکه های LAN سرعت پایین ارسال اطلاعات نسبت به شبکه های LAN نرخ خطای بالا با توجه به گستردگی محدوده تحت پوشش کابل در شبکه  در شبکه های محلی از کابل به عنوان محیط انتقال و به منظور ارسال اطلاعات استفاده می گردد.ازچندین نوع کابل در شبکه های محلی استفاده می گردد. در برخی موارد ممکن است در یک شبکه صرفا" از یک نوع کابل استفاده و یا با توجه به شرایط موجود از چندین نوع کابل استفاده گردد. نوع کابل انتخاب شده برای یک شبکه به عوامل متفاوتی نظیر : توپولوژی شبکه، پروتکل و اندازه شبکه بستگی خواهد داشت . آگاهی از خصایص و ویژگی های متفاوت هر یک از کابل ها و تاثیر هر یک از آنها بر سایر ویژگی های شبکه، به منظور طراحی و پیاده سازی یک شبکه موفق بسیار لازم است . کابل Unshielded Twisted pair )UTP) متداولترین نوع کابلی که در انتقال اطلاعات استفاده می گردد ، کابل های بهم تابیده می باشند. این نوع کابل ها دارای دو رشته سیم به هم پیچیده بوده که هر دو نسبت زمین دارای یک امپدانش یکسان می باشند. بدین ترتیب امکان تاثیر پذیری این نوع کابل ها از کابل های مجاور و یا سایر منابع خارجی کاهش خواهد یافت . کابل های بهم تابیده دارای دو مدل متفاوت : Shielded ( روکش دار ) و Unshielded ( بدون روکش ) می باشند. کابل UTP نسبت به کابل STP بمراتب متداول تر بوده و در اکثر شبکه های محلی استفاده می گردد.کیفیت کابل های UTP متغیر بوده و از کابل های معمولی استفاده شده برای تلفن تا کابل های با سرعت بالا را شامل می گردد. کابل دارای چهار زوج سیم بوده و درون یک روکش قرار می گیرند. هر زوج با تعداد مشخصی پیچ تابانده شده ( در واحد اینچ ) تا تاثیر پذیری آن از سایر زوج ها و یاسایر دستگاههای الکتریکی کاهش یابد Type کاربرد Cat 1 فقط صوت ( کابل های تلفن ) Cat 2 داده با سرعت 4 مگابیت در ثانیه Cat 3 داده با سرعت 10 مگابیت در ثانیه   Cat 4 داده با سرعت 20 مگابیت در ثانیه   Cat 5 داده با سرعت 100 مگابیت در ثانیه   یای کابل های بهم تابیده : سادگی و نصب آسان  انعطاف پذیری مناسب  دارای وزن کم بوده و براحتی بهم تابیده می گردند. معایب کابل های بهم تابیده : تضعیف فرکانس  بدون استفاده از تکرارکننده ها ، قادر به حمل سیگنال در مسافت های طولانی نمی باشند. پایین بودن پهنای باند  بدلیل پذیرش پارازیت در محیط های الکتریکی سنگین بخدمت گرفته نمی شوند. کانکتور استاندارد برای کابل های UTP ، از نوع RJ-45 می باشد. کانکتور فوق شباهت زیادی به کانکتورهای تلفن (RJ-11) دارد. هر یک از پین های کانکتور فوق می بایست بدرستی پیکربندی گردند. (RJ:Registered Jack) کابل کواکسیال یکی از مهمترین محیط های انتقال در مخابرات کابل کواکسیال و یا هم محور می باشد . این نوع کابل ها از سال 1936 برای انتقال اخبار و اطلاعات در دنیار به کار گرفته شده اند. در این نوع کابل ها، دو سیم تشکیل دهنده یک زوج ، از حالت متقارن خارج شده و هر زوج از یک سیم در مغز و یک لایه مسی بافته شده در اطراف آن تشکیل می گردد. در نوع دیگر کابل های کواکسیال ، به حای لایه مسی بافته شده ، از تیوپ مسی استوانه ای استفاده می شود. ماده ای پلاستیکی این دو هادی را از یکدیگر جدا می کند. ماده پلاستیکی ممکن است بصورت دیسکهای پلاستیکی یا شیشه ای در فواصل مختلف استفاده و مانع از تماس دو هادی با یکدیگر شود .

راه اندازی و تنظیم یک شبکه محلی کوچک

کارت شبکه ، یکی از مهمترین عناصر سخت افزاری در زمان پیاده سازی یک شبکه کامپیوتری است . هر کامپیوتر موجود در شبکه ( سرویس گیرندگان و سرویس دهندگان ) ، نیازمند استفاده از یک کارت شبکه است  کارت شبکه ، ارتباط بین کامپیوتر و محیط انتقال ( نظیر کابل ها ی مسی و یا فیبر نوری ) را فراهم می نماید اکثر مادربردهای جدیدی که از آنان در کامپیوترهای شخصی استفاده می گردد ، دارای یک اینترفیس شبکه ای onboard می باشند . کامپیوترهای قدیمی و یا کامپیوترهای جدیدی که دارای اینترفیس شبکه ای onboard نمی باشند ، در زمان اتصال به شبکه ، می بایست بر روی آنان یک کارت شبکه نصب گردد. شکل زیر یک نمونه کارت شبکه را که دارای یک پورت RJ-45 است را نشان می دهد  وظایف کارت شبکه  برقراری ارتباط لازم بین کامپیوتر و محیط انتقال  تبدیل داده : داده ها بر روی گذرگاه ( bus ) کامپیوتر به صورت موازی حرکت می نمایند . نحوه حرکت داده ها بر روی محیط انتقال شبکه به صورت سریال است . ترانسیور کارت شبکه ( یک ارسال کننده و یا دریافت کننده ) ، داده ها را از حالت موازی به سریال و بالعکس تبدیل می نماید . درون تراشه ROM موجود بر روی کارت شبکه نوشته می گردد . آدرس MAC در واقع یک زیر لایه از لایه Data Link مدل مرجع OSI می باشد . آدرس سخت افراری موجود بر روی کارت شبکه ، یک آدرس منحصربفرد را برای هر یک از کامپیوترهای موجود در شبکه ، مشخص می نماید . پروتکل هائی نظیر TCP/IP از یک سیستم آدرس دهی منطقی ( آدرس IP ) ، استفاده می نمایند . در چنین مواردی قبل از دریافت داده توسط کامپیوتر ، می بایست آدرس منطقی به آدرس سخت افزاری ترجمه گردد . انتخاب کارت شبکه برای انتخاب یک کارت شبکه ، می بایست پارامترهای متعددی را بررسی نمود : سازگاری با معماری استفاده شده در شبکه : کارت های شبکه دارای مدل های متفاوتی با توجه به معماری استفاده شده در شبکه ( اترنت ، Token ring )می باشند . اترنت ، متداولترین معماری شبکه در حال حاضر است که در شبکه هائی با ابعاد بزرگ و کوچک ، استفاده می گردد . سازگاری با throughput شبکه : در صورتی که یک شبکه اترنت سریع (سرعت 100Mbps ) پیاده سازی شده است ، انتخاب یک کارت اترنت با سرعت 10Mbps تصمیم مناسبی در این رابطه نخواهد بود . اکثر کارت های شبکه جدید قادر به سوئیچینگ اتوماتیک بین سرعت های 10 و 100Mbps می باشند ( اترنت معمولی و اترنت سریع ) سازگاری با نوع اسلات های خالی مادربرد : کارت های شبکه دارای مدل های متفاوتی با توجه به نوع اسلات مادربرد می باشند. کارت های شبکه PCI درون یک اسلات خالی PCI و کارت هائی از نوع ISA در اسلات های ISA نصب می گردند . کارت شبکه می بایست متناسب با یکی از اسلات های خالی موجود بر روی مادربرد، انتخاب گردد. اسلات آزاد به نوع مادربرد بستگی داشته و در این رابطه گزینه های متعددی نظیر ISA,PCI و EISA می تواند وجود داشته باشد . شکل زیر یک نمونه مادربرد را که دارای اسلات های ISA و PCI است ، نشان می دهد گذرگاه ISA که از کلمات Industry Standard Architecture اقتباس شده است، استاندارد استفاده شده در کامپیوترهای IBM XT است . استاندارد فوق در ابتدا به صورت هشت بیتی مطرح و در سال 1984 نوع شانزده بیتی آن نیز عرضه گردید. تعداد زیادی از تجهیزات سخت افزاری نظیر مودم ، کارت صدا و کارت های شبکه بر اساس استاندارد فوق تولید و عرضه شده اند . برخی از مادربردهای جدید دارای اسلات های PCI بوده و از کارت های ISA حمایت نمی نمایند . ( کارت های PCI دارای سرعت بیشتری نسبت به ISA می باشند ) . PCI در سال 1993 معرفی و یک گذرگاه سی و دو بیتی است . PCI 2.1 شصت و چهار بیت را حمایـت می نماید .کارت های شبکه PCI با توجه به پتاسیل های موجود دارای استعداد لازم به منظور ارائه سرعت و کارآئی بیشتری نسبت به کارت های ISA می باشند : بافرینگ : حافظه تراشه ها ( RAM ) بر روی کارت شبکه قرار داشته و از آن به عنوان بافر استفاده می گردد .از حافظه فوق به منظور نگهداری اطلاعاتی که در انتظار پردازش می باشند و یا اطلاعاتی که می بایست بر روی شبکه منتشر شوند ، استفاده می گردد . و یا Direct Memory Access ، کامپیوترهائی که از DMA حمایـت می نمایند، امکان ارسال و یا دریافت داده از حافظه را مستقیما" و بدون درگیرکردن پردازنده فراهم می نمایند . کارت های شبکه می توانند بگونه ای طراحی شوند که مستقیما" بدون استفاده از پردازنده کامپیوتر و یا واسطه ای دیگر به حافظه RAM کامپیوتر دستیابی داشته باشند . ویژگی فوق به کارت های شبکه اجازه می دهد که bus را کنترل نموده و داده ئی را به حافظه RAM کامیپوتر ارسال و یا دریافت نمایند . نصب کارت شبکه برای نصب کارت شبکه می توان مراحل زیر را دنبال نمود : باز نمودن کیس کامپیوتر و نصب کارت شبکه در یکی از اسلات های آزاد  بستن کیس و متصل نمودن کابل به پورت کارت شبکه  راه انداری کامپیوتر . در صورتی که یک کارت Plug&Play تهیه شده است و از سیستم عاملی استفاده می شود که تکنولوژی Plug & Play را حمایت می نماید ، تنها کاری که احتمالا" می بایست انجام داد ، قرار دادن دیسکت و یا CD درایور کارت شبکه در درایو مربوطه است .در صورتی که از سیستم عاملی استفاده می گردد که قادر به تشخیص سخت افزارهای جدید نمی باشد ، می بایست عملیات نصب کارت شبکه به صورت دستی انجام شود . با توجه به این که کامپیوترهای جدید و سیستم های عاملی که بر روی آنان نصب می گردد، عموما" از فن آوری Plug&Play حمایت می نمایند ، نصب یک کارت شبکه کار چندان مشکلی نخواهد بود . کافی است کارت شبکه را درون یکی از اسلات های خالی مادربرد قرار داده و کامپیوتر را راه اندازی نمود . کارت های شبکه Plug&Play توسط سیستم عامل تشخیص داده شده و درایور آنان نصب می گردد . در حال حاضر سیستم های عامل اندکی وجود دارد که از تکنولوژی Plug &Play حمایت نمی نمایند ، در زمان نصب کارت شبکه بر روی این نوع سیستم ها ، می بایست دارای اطلاعات لازم در رابطه با IRQ نیز باشیم ( IRQ از کلمات Interrupt Request اقتباس شده است) . به هر دستگاه موجود در کامپیوتر نظیر موس ، صفحه کلید و کارت شبکه ، یک خط IRQ نسبت داده می شود. دستگاه های فوق با استفاده از IRQ نسبت داده شده ، درخواست خود را با پردازنده مطرح می نمایند ( پردازش داده ها ) . هر دستگاه می بایست دارای یک IRQ منحصربفرد باشد در غیر اینصورت با یک IRQ Conflict مواجه خواهیم شد. جدول زیر تنظیمات IRQ در کامپیوترهای شخصی را نشان می دهد . کاربرد -------------------------------------------------------------------------------------------------------- راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک اگر در محیط کار یا منزل خود با بیشتر از یک کامپیوتر سر و کار دارید، احتمالاً به فکر افتاده‌اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیندازید. با اتصال کامپیوترها به همدیگر می‌توانید چاپگرتان را بین همه آنها به اشتراک بگذارید، از طریق یکی از کامپیوترها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید، از هر یک از کامپیوترها به فایل‌های خود، از جمله عکس‌ها، آهنگ‌ها و اسنادتان، دسترسی پیدا کنید، به بازی‌هایی بپردازید که به چند بازیکن با چند کامپیوتر احتیاج دارند، و بالاخره این که خروجی وسایلی چون DVD player یا وب‌کم را به سایر کامپیوترها ارسال کنید. در این مقاله، ضمن معرفی روش‌های مختلف اتصال کامپیوترها به یکدیگر، انجام تنظیمات دستی را برای بهره بردن از حداقلِ مزایای یک شبکه کامپیوتری به شما نشان می‌دهیم. ذکر این نکته هم لا‌زم است که قسمت اصلی مقاله به نصب نرم‌افزاراختصاص دارد اما در انتهای مطلب درخصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکیآن هم توضیحاتی داده‌ایم. روش‌های اتصال اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوترتان به هم بخورد، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید. کلاً بد نیست مفاهیم و اصول راه‌اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان دست به کار شوید. به طور کلی، کارهایی که باید انجام دهید تا یک شبکه <مرده> (یعنی شبکه‌ای که اتصالات آن انجام شده و فقط منتظر تنظیمات نرم‌افزاری است) را <زنده> کنید و به بهره‌برداری از آن بپردازید، از این قرار است: ‌●‌ نام‌گذاری کامپیوتر ● دادن آدرسIP ● به اشتراک گذاشتن فایل‌ها ● به اشتراک گذاشتن چاپگر ● انجام تنظیمات امنیتی ● به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت  نام‌گذاری کامپیوتر ویندوز اکس‌پی برای نام‌گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس‌پی، این مراحل را دنبال کنید: 1- پنجره Control Panel را باز کنید. 2- اگر حالت نمایش آیکون‌ها به صورت کلاسیک نیست، روی لینک Classic View کلیک کنید. در این حالت، برنامه System را اجرا کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، صفحه Computer Name را انتخاب کنید. (شکل 1). 4- همان طور که ملاحظه می‌کنید، کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری. روی دکمه Change کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود (شکل 2). 5- در کادر اول، اسمی را تایپ کنید که می‌خواهید به کامپیوتر اختصاص بدهید. این اسم هر چیزی می‌تواند باشد، فقط نباید تکراری شود. مثلاً اسم کامپیوتر اول را PC1 بگذارید. 6- در کادر دوم، اسمی را که می‌خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید. مثلاً My Office یا My Home یا هر چیز دیگر. حتی خود Workgroup هم بد نیست. 7- در پایان OK و بعد از تنظیم نام برای تک‌تک کامپیوترها و گذاشتن یک اسم برای گروه کاری تمام آنها، کامپیوترها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده‌اید. حالا نوبت به دادن آدرس IP می‌رسد آدرسIP آدرسIP، نشانی هر کامپیوتر در شبکه است. کامپیوترها از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می‌کنند. در هر شبکه، آدرسIP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد. درباره IP و آدرس‌دهی از این طریق، زیاد می‌توان صحبت کرد، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری‌ها را نداریم، بلافاصله دست به کار می‌شویم. فقط ذکر این نکته را لازم می‌دانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است. هر قسمت، عددی از صفر تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می‌شود. مثلاً 192.168.0.1 یک آدرس IP است. مفهوم دیگر subnet mask است، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است. فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تعیین می‌کنیم. در یک شبکه کوچک، برای تمام کامپیوترها سه قسمت اولِ آدرسIP را یکسان می‌گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی در نظر می‌گیریم. مثلاً در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 در کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 و به همین ترتیب در بقیه کامپیوترها قسمت چهارم آدرسIP را عدد متفاوتی می‌دهیم. برای دادن آدرسIP به کامپیوترها، ویندوز اکس‌پی و 98 فرق زیادی با هم ندارند. ما مراحل را برای ویندوز اکس‌پی ذکر می‌کنیم، اما ویندوز 98 هم کمابیش به همین صورت است، منتها در ویندوز 98 برای رسیدن به کادر محاوره مربوطه، باید روی آیکون Network Neighborhood کلیک راست کنید و گزینه Properties را بزنید. اکنون: 1- از پنجره Control Panel به قسمت Network Connections بروید. 2- آیکون Local Area Connection را پیدا و روی آن دوبار کلیک کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، گزینه (Internet Protocol TCP/IP) را انتخاب و دکمه Properties را کلیک کنید. 4- در کادر محاوره بعدی (شکل 4)، ابتدا گزینه Use the following IP address را انتخاب کنید و سپس دو قسمت IP address و subnet mask را پر کنید. در قسمت اول یک آدرسIP وارد کنید، مثلاً 192.168.0.1 در قسمت دوم هم 255.255.255.0 را وارد کنید. 5- دکمه OK و دوباره OK را بزنید. بعد از این که به همین ترتیب به بقیه کامپیوترها هم آدرسIP دادید، نوبت به share کردن فایل‌ها و فولدرها می‌رسد. شبکه‌ای که نتواند فایل‌هایش را با دیگران سهیم کند، زیاد به درد نمی‌خورد. مثلاً می‌توانید مجموعه فایل‌های MP3 و موسیقی خود را در یکی از کامپیوترها بگذارید و با share کردن آنها، به بقیه کامپیوترها هم اجازه دسترسی بدهید. به اشتراک گذاشتن فایل‌ها یکی از کاربردهای اصلی شبکه، برای دسترسی به فولدری که به اشتراک گذاشته شده است، ازMy Computer، لینک My Network Places را کلیک کنید. اگر کسی در کامپیوتر خود فولدری را به اشتراک گذاشته باشد، اسم آنها در پنجره شما ظاهر خواهد شد. از این جا به بعد، مثل این است که آن فایل‌ها و فولدرها در کامپیوترخود شما هستند. با کلیک مضاعف روی اسم یک فولدر، می‌توانید محتوای آن را مشاهده کنید. اگر بخواهید می‌توانید فایل یا فولدر را به کامپیوتر خودتان منتقل کنید. و اگر اجازه داشته باشید، می‌توانید فایلی را حذف یا rename کنید 1- روی دکمه Add در کادر محاوره Network Properties (شکل 6) کلیک کنید. 2- از فهرستی که ظاهر می‌شود گزینه Client را انتخاب کنید. 3- با کلیک روی Add، فهرستی از شرکت‌ها و فروشنده‌ها در سمت چپ ظاهر می‌شود. شما Microsoft را انتخاب کنید. با این کار فهرستی از محصولات نرم‌افزاری مایکروسافت در سمت راست ظاهر می‌شود. 4- از این فهرست، Clients for Microsoft Networks را انتخاب و OK کنید. ویندوز شروع به نصب این نرم‌افزار و فایل‌های مربوطه می‌کند و ممکن است سی‌دی ویندوز 98 را از شما بخواهد. بعد از نصب نرم‌افزار، باید دوباره به کادر محاوره Network (شکل 6) برگردید، و قابلیت file sharing را فعال کنید. برای این منظور، روی دکمه File and Print Sharing کلیک کنید. صفحه کوچکی با دو گزینه باز می‌شود، یکی برای فایل و دیگری برای چاپگر. هردو گزینه را علامت بزنید و OK کنید. حالا به صفحه Access Control رفته و گزینه Sharelevel Access Control را انتخاب کنید. در پایان OK بزنید. احتمالاً ویندوز از شما می‌خواهد که سیستم را ری‌استارت کنید. حالا می‌توانید فولدرهای مورد نظر خود را به اشتراک بگذارید. نحوه انجام این کار، با ویندوز اکس‌پی زیاد فرقی ندارد یعنی روی فولدر مورد نظر کلیکِ راست کرده و گزینه Sharing را برمی‌گزینید. کادر محاوره ظاهر شده (شکل 7) همه چیز را به روشنی نشان می‌دهد. تنظیمات امنیتی اگر دقت کرده باشید، در کادر محاوره Permissions (شکل 8) فهرستی از کاربران ارائه شده است. در این شکل شما Everyone را می‌بینید که دسترسی وی Read تعیین شده است. یعنی هر کس که این فولدر share شده را بخواهد، فقط می‌تواند آن را ببیند و استفاده کند. ولی شاید بخواهید برای کاربران مختلف دسترسی‌های متفاوت تعریف کنید. مثلاً کاربرAdministrator می‌تواند دسترسی کامل داشته باشد. برای این منظور، با کلیک روی دکمه Add فهرستی از کاربران تعریف شده در سیستم را خواهید دید. کاربر یا گروه کاربری مورد نظر خود را انتخاب و OK کنید. حالا می‌توانید برای این کاربر، دسترسی متفاوتی تعریف کنید به اشتراک گذاشتن چاپگر Share کردن چاپگر در ویندوز اکس‌پی بسیار آسان است: 1- از منوی استارت، گزینه Printers and Faxes را کلیک کنید. 2- با کلیک راست روی آیکون چاپگری که قصد share کردن آن را دارید، گزینه Properties را برگزینید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Sharing رفته و گزینه Share this printer را علامت بزنید. 4- بعد از دادن یک اسم مناسب برای چاپگر خود، دکمه OK را کلیک کنید. حالا اگر بخواهید از کامپیوتر خود به چاپگری دسترسی پیدا کنید که در شبکه share شده است، باید به پنجره Printers and Faxes بروید و از ستون سمت چپ، Add a new printer را انتخاب کنید. ویزاردی شروع به کار می‌کند که در یک مرحله از آن سؤال می‌شود که آیا چاپگر به کامپیوتر خودتان متصل است یا جزء چاپگرهای شبکه (شکل 9). شما باید گزینه مربوط به چاپگر شبکه را انتخاب و سپس Next را بزنید. بعد در شبکه جستجو کنید و چاپگر مورد نظر را پیدا کنید. پس از نصب چاپگر، می‌توانید به چاپ اسناد خود بپردازید. درست مثل این که چاپگر به کامپیوتر خودتان متصل است. در ویندوز 98 هم، نحوه به اشتراک گذاشتن چاپگر و همچنین نصب چاپگر شبکه در سیستم محلی به همین صورت است. به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت مایکروسافت با آگاهی از رواج شبکه‌ها کامپیوتری در خانه‌ها، اولین بار Internet Connection Sharing یا ICS را در ویندوز 98 به راه انداخت. این قابلیت با ویژگی‌های بهتر، بعدها در ویندوز اکس‌پی هم گنجانده شد. با استفاده از ICS این امکان برای شما فراهم می‌شود که وقتی یکی از کامپیوترها به اینترنت متصل است (از طریق مودم یا DSL یا ISDN و غیره)، بقیه کامپیوترهای شبکه را از طریق این کامپیوتر به اینترنت متصل کنید. به عبارت دیگر در اینجا اتصال اینترنتی خود را با دیگران شریک می‌شوید (یا share می‌کنید). این ایده گرچه به لحاظ تئوری چیز ساده‌ای است، اما در اولین نسخه‌های ICS اشکالاتی وجود داشت که این کار را دشوار می‌کرد. بعدها با اصلاح این اشکالات در ویندوز اکس‌پی، کار بسیار آسان شد. ویندوز اکس‌پی 1- پنجره Control Panel را باز و روی آیکون Network Connections دو بار کلیک کنید. 2- با کلیکِ راست روی آیکون Local Area Connection یا High Speed Networking، گزینه Properties را انتخاب کنید. 3- در کادر محاوره ظاهر شده، به صفحه Advanced بروید (شکل 10). 4- گزینه Allow other network users to connect را علامت زده و OK کنید. توجه داشته باشید که این کارها را روی کامپیوتری انجام می‌دهید که مستقیماً به اینترنت متصل است. ساختار شبکه تا اینجا مطالبی را که گفتیم مربوط به زمان بعد از انجام اتصالات فیزیکی یا به اصطلاح کابل‌کشی شبکه است. حالا ببینیم خود این کابل‌کشی به چه صورت می‌تواند انجام شود. همان طور که گفتیم، راه‌های مختلفی برای وصل کردن کامپیوترها به یکدیگر وجود دارد که آسان‌ترین و در دسترس‌ترین آن‌ها اترنت است. لوازم و تجهیزات مورد نیاز برای ساخت یک شبکه اینترنتی می‌تواند به سادگی فقط اتصال دو کارت شبکه یا به پیچیدگی ارتباط چند روتر و سوییچ باشد. و در واقع همین انعطاف‌پذیری این سیستم است که باعث شده شرکت‌های بزرگ و کوچک به سمت استفاده از آن بروند. از مزایای سیستم شبکه‌بندی اینترنت می‌توان به این موارد اشاره کرد: - سریع‌ترین تکنولوژی شبکه‌بندی خانگی است (100Mbps) - اگر کامپیوترها فاصله زیادی از یکدیگر نداشته باشند، هزینه آن بسیار پایین است. - قابل اطمینان است. - نگهداری آن آسان است. - تعداد دستگاه‌هایی که می‌توان به شبکه متصل نمود تقریباً نامحدود است. - به لحاظ پشتیبانی و اطلاعات فنی بسیار فراگیر است. - برخی از نقاط منفی این تکنولوژی عبارتند از: - برای وصل کردن بیشتر از دو کامپیوتر به یکدیگر، به تجهیزات اضافی نیاز است. - در صورت نیاز به کابل‌کشی اضافی و نصب پریز، ممکن است هزینه‌ها بالا برود. - راه‌اندازی و تنظیمات اولیه آن می‌تواند دشوار باشد. - اصطلاحات فنی و تعداد انتخاب‌ها می‌تواند گمراه‌کننده باشد. تجهیزات مورد نیاز  رنت با دو سرعت 10Mbps و 100Mbps موجود است و بیشتر کارت‌های شبکه می‌توانند با هر دو سرعت کار کنند، اما امروزه دلیلی ندارد از کارت‌های 10Mbps استفاده کنید. و در بسیاری از مواقع تقریباً پیدا کردن کارت‌های 10 Mbps غیرممکن است. برای وصل کردن کارت‌های شبکه نیز دو نوع کابل وجود دارد که عبارتند از کابل هم‌محور (coax) و کابل زوجی به هم تابیده (UTP) که اولی تقریباً منسوخ شده و امروزه از UTP در انواع Cat5e ،Cat5 و Cat6 استفاده می‌شود. کابل UTP کابلی است متشکل از 8 سیم باریک‌ شبیه به سیم تلفن است. به دو سر این سیم کانکتور یا jack می‌زنند که به RJ54 موسوم است. یک سر این سیم به کارت شبکه کامپیوتر و سر دیگر آن به دستگاهی وصل می‌شود به نام سوییچ (شکل 11). تمام کامپیوترهای موجود در یک شبکه، از طریق کابل‌هایUTP به سوییچ متصل هستند و سوییچ جای تک‌تک کامپیوترها را می‌داند. بنابراین وقتی کامپیوتری اطلاعاتی را برای کامپیوتر دیگر ارسال می‌کند، این ارسال در واقع به واسطه سوییچ تبادل می‌شود. یعنی سوییچ اطلاعات را از کامپیوتر مبدا می‌گیرد و به کامپیوتر مقصد تحویل می‌دهد. سوئیچ‌ها اندازه‌های مختلفی دارند و این اندازه از روی تعداد پورت‌شان (یعنی تعداد کامپیوتری که می‌توان به آنها وصل کرد) مشخص می‌شود. سوئیچ‌های 4 پورتی، 8 پورتی، 16 پورتی، 24 پورتی و بالاتر در بازار موجود می‌باشند. برای یک شبکه کوچک خانگی، معمولاً یک سوییچ 8 پورتی یا احتمالاً 16 پورتی کافی است. اگر دوست ندارید سیم‌های شبکه کف اتاق را بپوشانند، می‌توانید سیم‌ها را از کانال‌هایی عبور دهید موسوم به duct که روی دیوار نصب می‌شوند. سیم‌ها داخل داکت قرار می‌گیرند و در محل استقرار کامپیوتر، از داکت بیرون می‌آیند و به کارت شبکه کامپیوتر متصل می‌شوند. اگر بخواهید کار را از این هم تمیزتر انجام دهید، می‌توانید روی دیوار، پریز‌های مخصوص شبکه (موسوم به keystone) را نصب کنید و با کابل‌های آماده (موسوم به patch cord) کارت شبکه را به پریز متصل نمایید. بد نیست بدانید که برای وصل کردن فقط دو کامپیوتر به یکدیگر نیازی به سوییچ نیست و کافی است از طریق یک کابلUTP مخصوص موسوم به crossover مستقیماً کارت شبکه دو کامپیوتر را به هم وصل کنید. نتیجه‌گیری در این مقاله نحوه اتصال دو یا چند کامپیوتر و چاپگر به یکدیگر و تشکیل یک شبکه محلی را فرا گرفتید. تأکید اصلی مقاله بر انجام تنظیمات نرم‌افزاری ویندوز بود. اگر هنوز با مبانی شبکه ------ با آمدن رایانه های جدید افراد بسیاری تمایل به خرید آنها پیدا می کنند پس از خرید یک رایانه جدید و سریعتر مدل قدیمی رایانه در گوشه ای انداخته میشود .بعضی از اشخاص از رایانه های لپ تاپ استفاده می کنند و می خواهند آن را با رایانه شخصی شبکه کنند .وصل کردن دو رایانه به هم از ساده ترین مباحث شبکه به حساب می آید .پس از ساخت شبکه علاوه بر امکان انتقال اطلاعات از این طریق شما می توانید از یک امکان لذت بخش دیگر نیز استفاده کنید . با شبکه شدن دو رایانه شما می توانید بازیهای مختلفی را تحت شبکه خانگی خودتان بازی کنید و از آن لذت ببرید .برای شبکه کردن دو رایانه شما احتیاج به سخت افزار شبکه روی هر دو سیستم و به مقدار لازم کابل شبکه دارید.بساری از مادربورد های جدید خودشان دارای پورت شبکه هستند .اما اگر مادربورد شما دارای سخت افزار شبکه نیست باید کارت شبکه را برای هر دو سیستم تهیه کنید انواع معمولی کارت های شبکه قیمت های بسیار مناسبی دارند و ... در تمام فروشگاهها نیز پیدا می شوند .به جز کارت شبکه شما باید به اندازه فاصله دو رایانه کابل شبکه خریداری کنید در موقع خرید اری کابل شبکه باید حتما به فروشنده گوشزد کنید که کابل را برای اتصال تنها دو رایانه می خواهید. این مساله باعث می شود که فروشنده برای نصب فیشهای دو سر کابل رشته های آن را به نحو خاصی که مخصوص اتصال دو رایانه است دو رایانه است مرتب کند . حتما می دانید برای شبکه کردن بیش از دو رایانه احتیاج به سخت افزارهای دیگری مثل سیستم ارتباط مرکزی یا هاب HUB نیاز می باشد .نحوه چیده شدن رشته های کابل شبکه برای اتصال به HUB و شبکه کردن بیش از دو رایانه متفاوت می باشد. پس از خرید این وسایل حالا باید شما کارتهای شبکه را روی سیستم ها نصب کنید این کارتها معمولا با استفاده از درایورهای خودشان به راحتی نصب می شوند بعد از نصب کارت های شبکه در قسمت Network Connections ویندوز شما گزینه ای با عنوان Local Area Connections اضافه می شود حالا کابل را به کارت های شبکه دو رایانه وصل کنید و هر دو رایانه را تحت ویندوز XP روشن نمایید .در این مرحله برای درست کردن شبکه روی گزینه MY Computer هر دو رایانه کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب نمایید. حالا به قسمت Computer Name بروید هر دو رایانه باید دارای Workgroup یکسانی باشند .برای یکسان کردن آنها روی گزینه Change کلیک کرده و سپس اسمی را برای Workgroup هر دو رایانه وارد نمایید.حتما دقت نمایید که Computer Name های هر دو رایانه باید متفاوت باشد . حالا روی هر دو رایانه به قسمت Network Connections بروید و روی Local Area Connections کلیک کنید و Properties را انتخاب کنید و در پنجره باز شده دنبال خطی با عنوان Protocol TCP/internet بگردید این خط را انتخاب نموده و روی گزینه Properties کلیک نمایید معمولاگزینه Obtain Automatically an ip Address به عنوان پیش فرض انتخاب شده است .شما گزینه Use The Following ip Address را انتخاب کنید ، در قسمت ip Address یکی از رایانه IP را 192.168.0.1 و در رایانه دیگر 192.168.0.2 وارد نموده ، در قسمت Subnet Mask هر دو رایانه این مقدار را وارد نمایید : 255.255.255.0 حالا دیگر کار شبکه شدن رایانه ها تمام شده است هر دو رایانه را برای اطمینان مجددا راه اندازی کنید . به یاد داشته باشید که درایو ها و پوشه هایی را که می خواهید در هر رایانه روی شبکه قرار بگیرد را باید Share کنید برای این کار : روی درایو ها و پوشه ها کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید در قسمت Sharing این پنجره شما باید گزینه share this folder را انتخاب کنید

توابع ریاضی موجود در ویژوال بیسیک ۶

- تابع Abs (قدرمطلق) : مقدار بدون علامت یک عدد را برمی گرداند .
- تابع Atn (آرک تانژانت) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر زاویه ای است که تانژانت آن عدد ورودی تابع است .
- تابع Cos ( کسینوس ) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر کسینوس زاویه ورودی است .
- تابع Exp (توان نمانی) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر e به توان ورودی تابع است .
- تابع Int (تابع کف یا تابع جزء صحیح) : نزدیکترین عدد صحیح مساوی یا کوچکتر نسبت به عدد ورودی را برمی گرداند .
- تابع Log (لگاریتم ) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر لگاریم طبیعی عدد ورودی است ( لگاریتم بر مبنای عددe یا همان Ln )
- تابع Round ( گرد کردن ) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر نزدیکترین عدد صحیح به مقدار عدد ورودی است .
- تابع Sgn (علامت) : خروجی تابع عددی از نوع صحیح است که نشان دهنده علامت عدد ورودی است .
- تابع Sin (سینوس ) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر سینوس زاویه ورودی است .
- تابع Sqr (جذر) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر ریشه دوم یا جذر عدد ورودی است .
- تابع Tan (تانژانت) : خروجی تابع عددی از نوع double است که برابر با تانژانت زاویه ورودی ( برحسب رادیان ) می باشد .

نکته : برای محاسبه توان n ام یک عدد ( n می توان صحیح یا اعشاری باشد ) از اپراتور ^ استفاده نمائید . برای مثال :

2^5=32

9^0.5=3

4.2^3.7=202.31

چگونگی ایجاد سایر توابع ریاضی که در ویژوال بیسیک ۶ وجود ندارند

جدول زیر چگونگی محاسبه سایر توابع ریاضی که در ویژوال بیسیک ۶ وجود ندارند را نشان می دهد :

سکانت

Sec(X) = 1 / Cos(X)

کسکانت

Cosec(X) = 1 / Sin(X)

کتانژانت

Cotan(X) = 1 / Tan(X)

آرک سینوس

Arcsin(X) = Atn(X / Sqr(1-X * X ))

آرک کسینوس

Arccos(X) = Atn(-X / Sqr(1-X * X)) + 2 * Atn(1)

آرک سکانت

Arcsec(X) = Atn(X / Sqr(X * X - 1)) + Sgn((X) -1) * (2 * Atn(1))

آرک کسکانت

Arccosec(X) = Atn(X / Sqr(X * X - 1)) + (Sgn(X) - 1) * (2 * Atn(1))

آرک کتانژانت

Arccotan(X) = Atn(X) + 2 * Atn(1)

سیونس هیپربولیک

HSin(X) = (Exp(X) - Exp(-X)) / 2

کسینوس هیپربولیک

HCos(X) = (Exp(X) + Exp(-X)) / 2

تانژانت هیپربولیک

HTan(X) = (Exp(X) - Exp(-X)) / (Exp(X) + Exp(-X))

سکانت هیپربولیک

HSec(X) = 2 / (Exp(X) + Exp(-X))

کسکانت هیپربولیک

HCosec(X) = 2 / (Exp(X) - Exp(-X))

کتانژانت هیپربولیک

HCotan(X) = (Exp(X) + Exp(-X)) / (Exp(X) - Exp(-X))

آرک سینوس هیپربولیک

HArcsin(X) = Log(X + Sqr(X * X + 1))

آرک کسینوس هیپربولیک

HArccos(X) = Log(X + Sqr(X * X - 1))

آرک تانژانت هیپربولیک

HArctan(X) = Log((1 + X) / (1 - X)) / 2

آرک سکانت هیپربولیک

HArcsec(X) = Log((Sqr(1-X * X) + 1) / X)

آرک کسکانت هیپربولیک

HArccosec(X) = Log((Sgn(X) * Sqr(X * X + 1) +1) / X)

آرک کتانژانت هیپربولیک

HArccotan(X) = Log((X + 1) / (X - 1)) / 2

لگاریتم بر مبنای N

LogN(X) = Log(X) / Log(N)

اعداد π و e در ویژوال بیسیک 6

برای استفاده از عدد پی و عدد e در برنامه های خود ثوابت زیر را تعریف نمائید :

Const Pi = 3.14159265358979
Const e = 2.71828182845904

همچنین عدد پی را می توان به صورت زیر تعریف کرد :

Pi = 4*Atn(1)

تبدیل رادیان / درجه

چون اکثر توابع مثلثاتی بر حسب رادیان کار می کنند گاهی اوقات نیاز داریم تا زاویا را از در جه به رادیان و بالعکس تبدیل کنیم . برای تبدیل یک زاویه که بر حسب رادیان می باشد به درجه آنرا در 180 ضرب کرده و سپس بر عدد پی تقسیم می کنیم :

Degree(x) =x*180/Pi

برای تبدیل یک زاویه که بر حسب درجه بیان شده به رادیان آنرا در عدد پی ضرب کرده و سپس بر 180 تقسیم می کنیم :

Rad(x) =x*Pi/180

توابع ریاضی و VB.Net

مجموعه توابع ریاضی در در ویژوال بیسیک دات نت وجود دارند بسیار قویتر و کاملتر هستند . این مجموعه توابع در کلاس System.Math موجود می باشند :

- در کلاس Math دو ثابت به اسم E و PI برای نشان دادن پایه لگاریتم طبیعی و عدد پی وجود دارند .

- توابع مثلثاتی : Acos ( آرک کسینوس ) ، Asin ( آرک سینوس) ، Atan ( آرک تانژانت) ، Atan2 ( آرک تانژانت خارج قسمت تقسیم ورودی ها ) ، Cos ( کسینوس ) ، Sin ( سینوس ) ، Tan ( تانژانت )

- توابع عمومی : Abs ( قدرمطلق ) ، BigMul ( حاصلضرب کامل دو عدد 32 بیتی ) ، Ceiling ( تابع سقف ) ، DivRem ( خارج قسمت نقسیم دو عدد ) ، Floor ( تابع کف ) ، IEEERemainder ( باقیمانده نقسیم دو عدد ) ، Max ( ماکزیمم بین دو عدد ) ، Min ( مینیمم بین دو عدد ) ، Round ( تابع گرد کردن ) ، Sign ( تابع علامت ) ، Sqrt ( تابع جذر )

- توابع هیپربولیک : Cosh ( کسینوس هیپربولیک ) ، Sinh ( سینوس هیپربولیک ) ، Tanh ( تانژانت هیپربولیک )

- توابع نمایی و لگاریتمی : Exp ( عدد e به توان مقدار ورودی ) ، Log ( لگاریتم ) ، Log10 ( لگاریتم بر پایه 10 ) ، Pow ( تابع توان )

فایل ها را بیشتر از حد معمول فشرده کنید

در حال حاضر میتوان با اطمینان گفت نرم افزار WinRar بهترین و معروف ترین نرم افزار فشرده ساز در جهان است. توانایی این نرم افزار در فشرده سازی فایل های مختلف بارزترین قابلیت WinRar است. اما ما در این ترفند قصد داریم روشی را به شما معرفی کنیم که با بهره گیری از آن میتوانید فشرده سازی این برنامه را تا حد زیادتر بهبود ببخشید. برای این کار: ابتدا بر روی فایل یا فولدر مورد نظر راست کلیک کرده Add to archives رو انتخاب کنید. در پنجره ی باز شده Compression method را بر روی Best قرار دهید. نکته اصلی اینجاست که شما باید تب Advance رو انتخاب کنید و سپس دکمه Compression رو بزنید در قسمت Text compression گزینه ی Force را انتخاب کنید ؛ مقدار Prediction order را 63 و مقدار Memory to use ,MB را 128 قرار دهید. دقت کنید به هیچ کدام از نتظیمات دیگر دست نزنید چرا که نتیجه ی معکوس میدهد. در پایان Ok را زده و در پنجره بعدی نیز با فشردن Ok خارج شوید.

هشداری برای وب فارسی

- به هیچ وجه نمی‌توان گفت رفتن به سمت دامنه دات آی آر راه حل امنیتی مناسبی جهت مبارزه با هک دامنه‌های عمومی‌‌(gTLD’s) است چه مثل این است که بگوییم برای آنکه تصادف نکنی بهتر است رانندگی را کنار بگذاری. طی دو سه هفته اخیر هک شدن دامنه com. دو سرویس دهنده وبلاگ حساسیت نسبت به مسئله دامنه‌ها و امنیت آنها را بالابرده است. هک دامنه یا hijacking یکی از روش‌های معمول هک محسوب می‌‌شود و مختص ایران و سایت‌های ایرانی نیست و بسیاری از سایت‌های معروف هم دچار چنین مشکلی شده‌اند. مثل هر نوع هک دیگر، هک دامنه هم قابل برگشت است هر چند به دلیل محدودیت‌هایی در ایران روند بازگشت دامنه به مالک اصلی آن کمی‌‌دیر و در مواردی غیرممکن می‌‌شود. برای بسیاری از سایت‌های بزرگ جهان هک تنها چند لحظه‌ای یک فاجعه بزرگ به شمار می‌‌آید با این حال کسی به یاد ندارد که یک سایت بزرگ و پربیننده دامنه خود را از دست داده باشد مگر در مواردی نادر. آنچه ‌ایران را در زمینه هک دامنه‌های اینترنتی آسیب‌پذیرتر کرده، فقدان کارت‌های شناسایی مورد تایید نهادهای بین‌المللی، عدم دسترسی به کارت‌های اعتباری‌، نبود یک شرکت ثبت کننده دامنه‌های عمومی‌‌در داخل کشور و مواردی از این دست است که پیگیری موارد هک پیش آمده را برای آسیب دیدگان سخت و دشوار می‌‌کند. اما نقطه ضعف اصلی سایت‌های ایرانی که در هک‌های اخیر نیز از آنها استفاده به عمل آمده، نبود مشخصات واقعی روی whois دامنه‌ها است. به طوری که اگر شرکت یا شخص مذکور بخواهد در سابقه دامنه سرقت شده جست‌و‌جو کند، اطلاعات صحیحی را که قابل اثبات باشد، پیدا نخواهد کرد. دلیل هم مشخص است: تحریم‌های اینترنتی شکل گرفته علیه‌ایران به کمتر کسی جرات می‌‌دهد دامنه عمومی ‌‌خود را با آدرس ایران درج کنند. (خیلی از شرکت‌های ثبت دامنه اساسا کشوری تحت ایران را در لیست خود ندارند) به زحمت می‌‌توان مشکلات پیش آمده برای سرویس‌های وبلاگ فارسی طی روزهای اخیر را ناشی از سهل‌انگاری این سرویس‌ها دانست چراکه در هیچ جای دنیا انتقال(Transfer) دامنه دزدیده شده به معنی از دست رفتن آن نیست. حتی در همین موارد اخیر در ایران هم شاهد هستیم که به‌رغم ترنسفر دامنه‌های دزدیده شده به سرویس دهنده‌های دامنه‌ای که رابطه مناسبی با ایران هم ندارند، شانس بازپس‌گیری آنها بسیار بالا است حملاتی از این دست نتیجه مسامحه در مقابل گروه‌های «ضد» امنیت و خرابکاری هم هست. اما ضرر و زیانی که گروه‌های مخرب به فضای امنیت وب فارسی وارد می‌‌کنند به مراتب خطرناک و هشدار دهنده است. وب فارسی هنوز نوپا و شکننده است. قطعا تخریب و ویران کردن از ساختن و استوار کردن ساده‌تر است. در این میان شرکت‌های خصوصی، سایت‌های غیردولتی و شخصی در مقابل دولتی‌ها به مراتب شکننده‌تر هستند اما فضای ناامن هیچ کس را مصون نمی‌‌دارد. ویرایش‌گرهای صفحات وب کمتر مورد توجه قرار گرفتند و حرفه‌ای اختصاصی برای ساخت و تولید صفحات وب شکل گرفت

اینتل از مرز دو میلیارد ترانزیستور گذشت۲

صنعت تولید پردازنده در مسیر تعیین شده توسط قانونی بنام قانون مور حرکت می کند.

گوردون مور که از موسسان شرکت اینتل بود در سال 1965 قانونی را تدوین کرد و به این نتیجه رسید که در این صنعت، در هر دو سال، تعداد پردازنده هایی که می توان با هزینه ای ثابت درون یک ریزپردازنده جای داد، دوبرابر می شود.

در سال 2004، پردازنده معادل تاکویلا 592 میلیون ترانزیستور داشت.

در زمینه سرعت، سال گذشته میلادی، شرکت آی بی ام پردازنده ای را تولید کرد که در سرعت 4.7 گیگاهرتز کار می کرد و "سریعترین پردازنده تجاری جهان" لقب گرفت. این پردازنده که Power6 نام داشت، تنها از 790 میلیون ترانزیستور استفاده می کرد.

اما در پردازنده جدید اینتل، بعضی از ترانزیستورها برای ثبت مقادیر و بعنوان حافظه (Cache) استفاده می شوند. آقای پن می گوید: "استفاده از حافظه درون پردازنده یک معماری موثر و کارآمد در زمینه طراحی پردازنده به حساب می آید که باعث می شود داده ها سریعتر پردازش شوند."

"نگهداری از اطلاعات درون پردازنده، مانند این است که برای به دست آوردن غذا، آن را از یخچال خودتان بیرون بیاورید یا به مغازه محل بروید."

همچنین در هنگام تولید این پردازنده روند کنونی بازار و صنعت در کاهش انرژی مصرفی برای عملکرد درنظر گرفته شده است. پردازنده تاکویلا با استفاده از فن آوری 65 نانومتری ساخته شده است که بر اساس آن عرض هر کدام از ترانزیستورهای این تراشه 65 میلیاردم متر است.

اینتل قصد دارد این پردازنده را در کنفرانس بین المللی مدارهای نیمه هادی (ISSCC) در سان فرانسیسکو عرضه کند و همزمان پردازنده ای دیگر با عنوان Silverthorne رابه نمایش خواهد گذاشت که برای دستگاه های قابل حمل ساخته شده و از فن آوری 45 نانومتری استفاده کرده است.

اینتل از مرز دو میلیارد ترانزیستور گذشت۱

اولین پردازنده ای که در آن بیش از دو میلیارد ترانزیستور وجود دارد، توسط شرکت اینتل تولید شد.

این پردازنده که تاکویلا (Tukwila) نامیده شده، چهار هسته دارد (quad-core) و هدف اصلی ساخت آن استفاده برای سرورهای قدرتمند بوده است. این پردازنده در سرعتهایی تا دو گیگاهرتز کار می کند که معادل سرعتهای کامپیوترهای خانگی موجود در بازار است.

ساخت این قطعه، تازه ترین مورد دستیابی به یکی از اهداف عمده صنعت تولید قطعات الکترونیکی از سوی شرکت اینتل است. این شرکت در سال 2006 اولین ریزپردازنده ای را تولید کرده بود که در آن شمار تراتزیستورها از یک میلیارد فراتر می رفت.

مالکوم پن، یک تحلیلگر موسسه فیوچر هورایزون، درباره پردازنده تاکویلا گفت: "این یک گام تکاملی است و نه یک دستاورد انقلابی".