بانک آموزشی

بررسی و مقایسه SSD و HDD

بررسی و مقایسه SSD و HDD: با پیشرفت فناوری و رونمایی های جدید از قطعات کامپیوتری، ارتقای قطعات سخت افزاری به یک کار دشوار تبدیل شده است. اگر شما از یک کامپیوتر رومیزی استفاده می کنید، ممکن است به دلیل کندی سرعت و یا کمبود حافظه ذخیره سازی و یا هر دلیل دیگری،تصمیم به ارتقای سخت افزار آن بگیرید. هرچند که عوامل مختلفی در بهبود سرعت کامپیوتر تاثیرگذار هستند، اما نمی توان از تاثیر هارددیسک چشم پوشی کرد.

شاید هنگام خرید حافظه ذخیره سازی بین این دو راهی که SSD بهتر است یا HDD سردرگم شده باشید. در این مقاله به مقایسه SSD و HDD می پردازیم تا شما بتوانید بر اساس ویژگی هایی که برای شما اولویت دارند، بهترین انتخاب را داشته باشید.

مقایسه SSD و HDD: تفاوت چیست؟

تفاوت اصلی بین درایو حالت جامد (SSD) و درایو دیسک سخت (HDD) در نحوه ذخیره و دسترسی به داده ها است. HDD یک دستگاه ذخیره سازی سنتی است که از صفحات چرخان مکانیکی و هد خواندن/نوشتن متحرک برای دسترسی به داده ها استفاده می کند. SSD ها درایوهای جدیدتر و سریع تری هستند که داده ها را روی تراشه های حافظه قابل دسترسی فوری ذخیره می کنند.

چرا SSD ها برای لپ تاپ مفید هستند؟

SSD ها اغلب در لپ تاپ ها استفاده می شوند زیرا آنها غیر مکانیکی هستند. SSDها به انرژی کمتری نیاز دارند که به معنای طول عمر باتری بهتر است. با اینکه لپ‌تاپ‌های ارزان‌تر هنوز با هارد دیسک‌های سنتی و ارزان‌تر عرضه می‌شوند، اکثر دستگاه‌های میان‌رده تا سطح بالا با SSD عرضه می‌شوند.

اما همیشه انتخاب، یکی از دو نوع حافظه ذخیره سازی نیست. رایانه‌های «هیبریدی» هر دو نوع درایو را دارند. یعنی سیستم‌عامل (OS)، برنامه‌ها، و فایل‌های پرمصرف بر روی یک SSD نصب می‌شوند، و سایر داده‌ها روی یک HDD قرار می‌گیرند که معمولاً بزرگ‌تر و ارزان‌تر است. استفاده از SSD برای اجرای سیستم‌عامل و برنامه‌های آن، راهی عالی برای افزایش عملکرد است.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ سرعت

تفاوت سرعت بین درایوهای SSD و هارد دیسک (HDD) قابل توجه است. SSD ها در همه زمینه ها بسیار سریع هستند، اما تفاوت سرعت در انجام وظایف خاص، مانند:

عملیات خواندن/نوشتن متوالی

در یک هارد دیسک، انتقال داده ها متوالی است. خواندن / نوشتن فیزیکی با جستجوی یک نقطه مناسب در هارد دیسک برای اجرای عملیات است. این زمان جستجو می تواند قابل توجه باشد. نرخ انتقال نیز می تواند تحت تأثیر تکه تکه شدن سیستم فایل و طرح بندی فایل ها قرار گیرد. در نهایت، ماهیت مکانیکی هارد دیسک نیز محدودیت های عملکرد خاصی را معرفی می کند.

در SSD، انتقال داده ها متوالی نیست؛ بنابراین سریعتر است. عملکرد خواندن سریع وجود دارد، زیرا مکان فیزیکی داده ها بی اهمیت است. SSD ها دارای هد(Head) خواندنی/نوشتن نیستند؛ بنابراین تاخیری برای جستجوی نقطه ذخیره سازی وجود ندارد.

عملیات انتقال داده

تفاوت سرعت SSD در مقایسه با HDD در هنگام کپی و جابجایی فایل های بزرگ بیشتر مشهود است. هارد دیسک ها می توانند 30 تا 150 مگابایت در ثانیه (MB/s) کپی کنند، در حالی که SSD های استاندارد همان عملکرد را با سرعت 500 مگابایت بر ثانیه انجام می دهند. SSD های جدیدتر NVME حتی می توانند سرعت حیرت آور 3000 تا 3500 مگابایت بر ثانیه را نشان دهند.

با یک SSD، می توانید یک فیلم 20 گیگابایتی را در کمتر از 10 ثانیه کپی کنید، در حالی که یک هارد دیسک حداقل دو دقیقه طول می کشد. ارتقاء لپ تاپ به SSD یا نصب SSD در رایانه شخصی، سرعت قابل توجهی را افزایش می دهد

مقایسه SSD و HDD از لحاظ سرعت قابلیت اطمینان

بر خلاف درایوهای HDD، دیسک های SSD قطعات متحرک ندارند. بنابراین قابلیت اطمینان SSD بالاتر است. قطعات متحرک در HDD باعث افزایش خطر شکست مکانیکی می شود. حرکت سریع پلات ها و هد در داخل درایو هارد دیسک آن را به “خرد شدن هد” حساس می کند. خرد شدن هد می تواند ناشی از شکست الکترونیکی، یک شکست ناگهانی قدرت، شوک فیزیکی، خوردگی، و … باشد.

عامل دیگری که قابلیت اطمینان را تحت تاثیر قرار می دهد، حضور آهنرباهاست. HDD ها از ذخیره سازی مغناطیسی استفاده می کنند، بنابراین در نزدیکی آهنرباهای قدرتمند، به آسیب یا خرابی داده ها حساس هستند. اما SSD ها در چنین شرایطی در معرض خطر نیستند.

defragmentation در هارد دیسک

با توجه به ماهیت فیزیکی HDD ها و پلات های مغناطیسی آنها که داده ها را ذخیره می کنند، عملیات IO (خواندن یا نوشتن به دیسک) بسیار سریعتر از زمانی که داده ها به طور پیوسته بر روی دیسک ذخیره می شوند، انجام می شود. هنگامی که یک داده در قسمت های مختلف دیسک ذخیره می شود، سرعت های IO کاهش می یابد، زیرا دیسک نیاز به چرخش برای مناطق مختلف دیسک دارد تا با هد خواندن یا نوشتن تماس بگیرد. اغلب فضای مجاور کافی برای ذخیره تمام داده ها در یک فایل وجود ندارد. این باعث تقسیم HDD می شود. Defragmentation دوره ای لازم است تا از کاهش عملکرد دستگاه جلوگیری شود.

اما دیسک های SSD، هیچ محدودیت فیزیکی برای هد خواندن یا نوشتن وجود ندارد. بنابراین مکان فیزیکی داده ها بر روی دیسک مهم نیست، زیرا عملکرد آن را تحت تاثیر قرار نمی دهد. بنابراین، defragmentation برای SSD لازم نیست.

مقایسه SSD و HDD از لحاظ تولید سروصدا

صدای کار کردن دیسک های HDD قابل شنیدن هستند زیرا آنها چرخش دارند. درایوهای HDD در فاکتورهای کوچکتر (به عنوان مثال 2.5 اینچ) ساکت تر هستند. درایوهای SSD مدارهای یکپارچه بدون قطعات متحرک هستند و بنابراین هنگام کار، سروصدایی را ایجاد نمی کنند.

ابراهیم وثوقیان چهارشنبه 31 فروردین‌ماه سال 1401 ساعت 06:56 ب.ظ

0 نظر

جمع و ضرب چند جمله ای ها در پایتون

چند جمله ای ها در پایتون

اگر برنامه نویس باشید به طبع در حین برنامه نویسی توابع و اشکال مختلف اعمال ریاضی را در بدنه کد خود بکار برده اید. امروز می خواهیم نحوه پیاده سازی چند جمله ای ها در پایتون را به شما آموزش دهیم. نکته مهمی که در خصوص اجرای کدهای توابع ریاضی در برنامه نویسی وجود دارد، پیچدگی زمانی آنها است. در صورت استفاده از توابع چند جمله ای در پایتون هر چه درجه چند جمله ای بیشتر باشد تعداد ضرب های داخل کد نیز به صورت نمایی افزایش می یابد. حال چرا پیچدگی زمانی برای کد بسیار مهم است؟

پیچدگی زمانی با بهینه بودن کد

امروزه اگر در حوزه برنامه نویسی مشغول فعالیت باشید می دانید که همواره یکی از چالش های سر راه شما بهینه بودن کد است. راه های مختلفی برای رسیدن به حداکثر بهینگی وجود دارد اما اگر در بدنه کد خود توابع ریاضی و چند جمله داشته باشید چگونه کد خود را بهینه می کنید؟ آیا صرف بهینه بودن اجرا کافی است؟ اگر جواب شما مثبت است به این فکر کنید که چرا مهندسین نرم افزار مفهوم پیچدگی زمانی را برای الگوریتم ها تعریف کردند؟

هر برنامه نویسی که در حال کد زدن و ساخت انواع مختلف نرم افزار ها است میداند که بایستی نرم افزار نهایی که تولید میشود در نهایت بهینگی و دارای بیشترین سرعت عمل باشد، چرا که اصل مهم این است که نرم افزار در سیستم کاربر نهایی به راحتی و بدون هیچ مشکلی و با سریعترین زمان ممکن اجرا شود. پس همیشه باید در نظر داشته باشد کاربر نهایی ممکن است از نظر منابع سیستمی در حدقل شرایط ممکن قرار داشته باشد و باید کد به گونه ای بهینه باشد که حتی در صورت وجود محدودیت منابع به درستی و در سریع ترین زمان ممکن اجرا شود.

نحوه تعریف توابع چند جمله ای در پایتون

اگر برنامه نویس زبان پایتون باشید حتما کتابخانه های معروف مربوط به علوم ریاضی مانند numpy و math را می شناسید. در این پست با استفاده از این کتابخانه ها نحوه تعریف چند جمله ای ها در پایتون و سپس جمع و ضرب آنها را به شما آموزش می دهیم.

توابع چند جمله ای چیست و چگونه در متن برنامه این توابع را تعریف کنیم؟

تابع یک جمله ای: ابتدا بهتر است با مفهوم تابع یک جمله‌ ای آشنا شوید. این تابع بر حسب متغیر x به صورت a x^n نمایش داده می‌شود. در این عبارت یک جمله ای a یک عدد حقیقی است که ضریب نام دارد. n یک عدد حسابی است (شامل صفر و اعداد طبیعی) که اگر n صفر باشد چون توان صفر برابر یک است، یعنی جمله ما فقط از یک عدد تشکیل می‌شود. پس نتیجه می‌گیریم اعداد نیز جزء یک جمله‌ ای‌ ها هستند.

تابع چند جمله ای: این تابع از مجموع چند تابع یک جمله‌ ای تشکیل می‌شود. پس در اینجا نیز توان متغیر فقط عدد حسابی می‌تواند باشد.

تابع توانی: تابعی با یک جمله واحد است که حاصل‌ضرب یک عدد حقیقی و یک متغیر است که به یک توان یک عدد حقیقی ثابت رسیده است (عددی که در متغیر ضرب می‌شود، به عنوان ضریب شناخته می‌شود). به عنوان یک مثال، تابع مساحت یا حجم را در نظر بگیرید. تابع مساحت یک دایره با شعاع r برابر است با:

A(r)=πr^2

و تابع حجم یک کره با شعاع r نیز به شکل زیر است:

V(r)=4/3πr^3

هر یک از این مثال‌ها یک تابع توانی است، زیرا از ضرب یک π یا 4/3π در متغیر r به توان یک عدد حقیقی تشکیل شده است. ما فقط با چند جمله ای در یک متغییر x سر و کار خواهیم داشت. شکل کلی یک چند جمله ای در یک متغییر به شکل زیر است:

در مثال بالا an ضرایب ثابت بوده (اعداد صحیح غیر منفی) و x نامعین یا متغییر است. اصطلاح “نامعین” به این معنی است که هیچ ارزش خاصی را نشان نمی دهد، اما هر مقدار ممکن است جایگزین آن شود.این عبارت معمولا با عملگر جمع نوشته می شود:

تابع چند جمله ای تابعی است که می توان آن را با ارزیابی یک چند جمله ای تعریف کرد. تابع f از یک آرگومان را می توان به صورت زیر تعریف کرد:

حال در محیط پایتون این توابع را پیاده سازی می کنیم:

#Define function for calculate the value of polynomial in X
def poly(A, x):
    p = A[-1]
    i = len(A) - 2
    while i >= 0:
        p = p * x + A[i]
        i -= 1
    return p

# enter your polynomial as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
A = [1,2,3]

# enter X as intiger
x = 3

# priting result
print("Value of polynomial is :" , poly(A, x))

output:
Value of polynomial is : 34

نحوه تعریف تابع چند جمله ای را مشاهده کردید. ممکن است همیشه توابع ریاضی در بدنه کد بکار برده نشوند اما بایستی نحوه تعریف این نوع تابع ها را نیز بدانید چرا که در بعضی شرایط و برنامه نویسی ها فرمول های فیزیک و شیمی برای انجام انواع نختلف محاسبات نیاز به تعریف توابع چند جمله ای دارند. نکته بسیار مهم در این قسمت توان تابع مورد استفاده است. همان طور که پیش تر توضیح داده شد با افزایش توان چند جمله ای ها، پیچیدگی زمانی اجرای الگوریتم ما نیز افزایش می یابد. برای حل این مشکل از روش دانشمند قرن 19 به نام هورنر استفاده می کنیم.

روش هورنر برای حل توابع چند جمله ای

در ریاضیات روش هورنر الگوریتمی برای ارزیابی چند جمله ای است. اگرچه این روش به نام ویلیام جورج هورنر نامگذاری شده است، اما بسیار قدیمی تر است، زیرا توسط خود هورنر به جوزف-لوئیس لاگرانژ نسبت داده شده است و می توان آن را به صدها سال پیش در ریاضیدانان چینی و ایرانی ردیابی کرد.

پس از معرفی کامپیوترها، این الگوریتم برای محاسبات کارآمد با چند جمله ای ها اساسی شد. الگوریتم بر اساس قانون هورنر است:

جمع و ضرب چند جمله ای ها در پایتون

این امکان ارزیابی یک چند جمله‌ای درجه n را تنها با n ضرب و n جمع می‌دهد، زیرا چند جمله‌ای درجه n وجود دارد که با عملیات‌های حسابی کمتری قابل ارزیابی نیستند. روش هورنر همچنین به روشی برای تقریب ریشه‌های چندجمله‌ای اشاره دارد.

می توان برای ارزیابی چند جمله ای در زمان O(n) استفاده کرد. برای درک روش، اجازه دهید مثال 2×3 – 6×2 + 2x – 1 را در نظر بگیریم. بر اساس روش هورنر چند جمله ای را می توان به صورت ((2x – 6)x + 2)x – 1 ارزیابی کرد.

ایده این است که نتیجه را به عنوان ضریب xn که در این مورد 2 است، مقداردهی اولیه کنیم، بارها نتیجه را در x ضرب کنیم و ضریب بعدی را به نتیجه اضافه کنیم. در نهایت نتیجه را چاپ میکنیم.

# returns value of poly[0]x(n-1)+ poly[1]x(n-2) + .. + poly[n-1]
def horner(poly, n, x):
    result = poly[0]

    # Evaluate value of polynomial using Horner
    for i in range(1, n):
        result = result*x + poly[i]
    return result

# enter your polynomial as : Z x^n + ....+ B x^2 + A x^1 + C
poly = [3,2,1]

# enter X as intiger
x = 3

n = len(poly)

#print the value of polynomial in X
print("Value of polynomial is " , horner(poly, n, x))

output : 
Value of polynomial is : 34

مشاهده کردید که به راحتی میتوان با استفاده از روش هورنر پیچیدگی زمانی اجرای الگوریتم ها را بسیار کوتاه کرد. شاید در عمل و برنامه های کوچک و توان کوچک نتوان تاثیر این روش را زیاد درک کرد اما در محیط برنامه های چند هزار خطی قطعا این روش زمان اجرای برنامه را کوتاه تر میکند.

جمع دو تابع چند جمله ای در پایتون

حال برای جمع چند جمله ای ها در پایتون، ابتدا بایستی نحوه جمع دو تابع در علم ریاضی را بدانیم. با توجه به دو چند جمله ای که با دو آرایه نشان داده شده اند، تابعی می نویسیم که دو چند جمله ای داده شده را جمع کند.

def add(P, Q, m, n):
    size = max(m, n)
    sum = [0 for i in range(size)]

    # Initialize the polynomial  
    for i in range(0, m, 1):
        sum[i] = P[i]

    # Take ever term of first polynomial
    for i in range(n):
        sum[i] += Q[i]
    return sum

# A utility function to print a polynomial
def printPoly(poly, n):
    for i in range(n):
        print(poly[i], end = "")
        if (i != 0):
            print("x^", i, end = "")
        if (i != n - 1):
            print(" + ", end = "")

if __name__ == '__main__':
    
    # enter your polynomial as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
    P = [5, 0, 10, 6, 4]

    # enter your polynomial as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
    Q = [1, 2, 4]

    # m and n are sizes of P[] and Q[] respectively
    m = len(P)
    n = len(Q)
    sum = add(P, Q, m, n)
    size = max(m, n)

    # print results ;
    print("First polynomial is : ")
    printPoly(P, m)
    print("\n", end = "")
    print("Second polynomial is : ")
    printPoly(Q, n)
    print("\n", end = "")
    print("sum polynomial is : ")
    printPoly(sum, size)

خروجی:

First polynomial is :
5 + 0x^1 + 10x^2 + 6x^3
Second polynomial is :
1 + 2x^1 + 4x^2
Sum polynomial is :
6 + 2x^1 + 14x^2 + 6x^3

پیچیدگی زمانی الگوریتم و برنامه فوق O(m+n) است که در آن m و n مرتبه های دو چند جمله ای معین هستند.

ضرب دو تابع چند جمله ای در پایتون

حال برای ضرب دو تابع چند جمله ای نیز داریم، در این قسمت یک برنامه با استفاده از NumPy برای ضرب یک چند جمله ای در دیگری می سازیم. دو چند جمله ای به عنوان ورودی داده می شود و حاصل ضرب دو چند جمله ای است.

چند جمله ای p(x) = C3 x2 + C2 x + C1 در NumPy به صورت : ( C1, C2, C3 ) { ضرایب (ثابت)} نشان داده می شود.
اجازه دهید دو چند جمله‌ای p(x) و q(x) را در نظر بگیریم، سپس آنها را ضرب کنیم تا r(x) = p(x) * q(x) در نتیجه ضرب دو چند جمله‌ای ورودی به دست آید.

اگر دو چند جمله ای به صورت زیر باشند:

p(x) = A3 x2 + A2 x + A1
q(x) = B3 x2 + B2 x + B1

حاصل ضرب آنها به صورت زیر خواهد بود:

r(x) = p(x) * q(x)

در خروجی به شکل زیر نشان داده میشود:

((A1 * B1) ,(A2 * B1)+(A2 * B1),(A3 * B1)+(A2 * B2)+(A1 * B3) ,(A2 * B2)+(A3 * B2), (A3 * B3)).

این را می توان با استفاده از روش polymul در NumPy محاسبه کرد. این روش حاصل ضرب دو چند جمله‌ای را ارزیابی می‌کند و چند جمله‌ای حاصل از ضرب دو چند جمله‌ای ورودی «p1» و «p2» را برمی‌گرداند.

#import packages
import numpy
from numpy.polynomial import Polynomial

# enter your polynomial as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
px = (-7,6,-2,2,0,1)

# enter your polynomial as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
qx = (2,6,0,0,5)

# multiplication the polynomials
rx = numpy.polynomial.polynomial.polymul(px, qx)

# result r(x) = p(x) * q(x)
# output is ( (A1 * B1), (A2 * B1) + (A2 * B1),(A3 * B1) + (A2 * B2) + (A1 * B3), (A2 * B2) + (A3 * B2), (A3 * B3) ).
# print the result

print(Polynomial(rx))
print (rx)
output :

-14.0 - 30.0 x**1 + 32.0 x**2 - 8.0 x**3 - 23.0 x**4 + 32.0 x**5 -4.0 x**6 + 10.0 x**7 + 0.0 x**8 + 5.0 x**9

[-14. -30.  32.  -8. -23.  32.  -4.  10.   0.   5.]

تقسیم توابع چند جمله ای در پایتون

روش تقسیم هورنر ابزار کارآمدی برای محاسبه چنین ضرایب و باقیمانده‌ها فراهم می‌کند. با توجه به چند جمله‌ای f(x) و g(x) در x نامشخص، چند جمله‌ای (ضریب) و r(x) (باقیمانده) را به‌گونه‌ای محاسبه می‌کنیم که f(x)=g(x)q(x)+r(x) که در آن r(x)=0 یا درجه r(x) کوچکتر از درجه g(x) است.

میخواهیم تابع f(x) را به g(x) تقسیم کنیم:

f(x)= 3*x^5 - 8*x^4 - 5*x^3 + 26*x^2 - 33*x + 26
g(x)= x^3 - 2*x^2 - 4*x + 8

ورودی های جدول زیر با استفاده از روش هورنر محاسبه می شوند. ردیف پایین لیستی از ضرایب و باقیمانده هنگام تقسیم f(x) بر g(x) است. ضرایب به رنگ قرمز و باقیمانده به رنگ آبی هستند.

بنابراین:

f(x)= g(x)q(x)+r(x)
q(x)= 3x^2 - 2x + 3
r(x)= -5x + 2

ضرایب خارج قسمت به صورت زیر محاسبه می شود:

در اینجا تقسیم با محاسبه باقی مانده با کمی جزئیات بیشتر را مشاهده می کنید:

در شکل نوشته قرمز خارج قسمت و نوشته آبی باقی مانده تقسیم است.

در محیط پایتون نیز برای پیاده سازی داریم، اگر ورودی ها p(x) و g(x) به صورت زیر باشد:

p(x) = A3 x2 + A2 x + A1
g(x) = B3 x2 + B2 x + B1

بنابراین خروجی به صورت زیر است:

q(x) = p(x) // g(x) and r(x) = p(x) % g(x)

در پایتون نیز به صورت زیر می باشد:

import numpy
from numpy.polynomial import Polynomial

# define the polynomials as : C + A x^1 + B x^2 + ..... + Z x^n
px = []
gx = []

# divide the polynomials
qx , rx = numpy.polynomial.polynomial.polydiv(px, gx)

# print the result

# quotient
print('quotient is :',Polynomial(qx))

# remainder
print('reminder is :' , Polynomial(rx))

خروجی :

quotient is : c + a x**1 + ....

reminder is : c + a x**1 + ...

ابراهیم وثوقیان چهارشنبه 17 فروردین‌ماه سال 1401 ساعت 11:21 ق.ظ

0 نظر

عملکرد کلیدهای تابعی F1 تا F12 کیبورد در ویندوز

عملکرد کلیدهای تابعی F1 تا F12 در ویندوز

همانطور که میدانید صفحه کلید معمولی ویندوز به چندین بخش که شامل کلیدهای تابعی (کلیدهای F1-F12)، صفحه کلید اصلی یا کلیدهای تحریر، کلیدهای جهت و صفحه کلید عددی و غیره تقسیم می شود. هر کدام از این کلیدها عملکرد خود را دارند. در هر کیبورد کلیدهای تابعی در بالای کیبورد قرار دارند و به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرند، زیرا افراد زیادی از عملکرد آن ها اطلاع ندارند. در این مقاله شما را با عملکرد کلیدهای تابعی F1 تا F12 آشنا خواهیم کرد.

کلیدهای تابعی یا Function کیبورد چیست؟

کلیدهای تابعی کلیدهای F1 تا F12 (یا در برخی از صفحه کلیدها، F19) هستند که در بالای صفحه کلید شما قرار دارند. می‌توانید از آن‌ها برای موارد مختلفی از کمک گرفتن گرفته تا کنترل صدای رسانه‌تان و موارد دیگر استفاده کنید.

کلیدهای تابعی می توانند به تنهایی کار کنند و عملکردهای تک کلیدی خاصی را انجام دهند، به عنوان مثال F5 برای تازه کردن یا رفرش صفحه است. همچنین می توان از این کلید ها به همراه کلیدهایی مانند Ctrl، Shift و Alt برای اجرای دستورات خاص کمک گرفت.

عملکرد کلیدهای تابعی F1 تا F12 کیبورد در ویندوز

کلیدهای تابعی قابل برنامه ریزی هستند، به این معنی که هر توسعه دهنده می تواند آن ها را به گونه ای پیکربندی کند که در داخل برنامه یا نرم افزار کار کنند.

بیشتر صفحه‌کلیدها همچنین آیکونی را در بالای برخی از کلیدهای تابعی نمایش می‌دهند که به شما امکان می‌دهد بدانید که با فشار دادن آن کلید چه کاری انجام می‌دهد.

کلید F1

کلید F1 همچنین به عنوان کلید “دریافت کمک” نامیده می شود، فشار دادن F1 در اکثر برنامه ها صفحه راهنما را باز می کند یا شما را به بخش یا صفحه راهنمای اختصاصی هدایت می کند.

با فشار دادن F1 در پاورپوینت به شما در مورد دستور یا کنترل انتخابی روی نوار کمک می‌کند، در حالی که با فشار دادن Ctrl + F1 نوار روبان باز یا جمع می‌شود.

برای دسترسی به صفحه راهنمای مایکروسافت ویندوز، کافی است کلید Win + F1 را فشار دهید و اگر آن را نصب کرده باشید، در Edge باز می شود.

همچنین می توانید در حالی که رایانه شما در حال بوت شدن F1 را فشار دهید تا واردتنظیمات BIOS شوید است.

کلید F2

فشار دادن F2 به شما این امکان را می دهد که نام فایل یا پوشه انتخاب شده در ویندوز را تغییر دهید.

در پاورپوینت و همچنین سایر بسته های مایکروسافت آفیس، می توانید با فشار دادن Ctrl + F2 به منوی پیش نمایش چاپ دسترسی پیدا کنید. همچنین در پاورپوینت، فشار دادن Alt + F2 ، پنجره Save As باز می‌شود.

مشابه با فشردن F1، می‌توانید با فشار دادن F2 در هنگام بوت شدن رایانه وارد تنظیمات بایوس شوید. همچنین می توانید با استفاده از F2 وارد تنظیمات CMOS شوید.

کلید F3

هنگامی که Win + F3 را در Microsoft Outlook فشار دهید، پنجره Advanced Find باز می شود.

با فشار دادن F3، ابزار Find در Google Docs باز می شود و یا نوار جستجو در مرورگرها و فایل اکسپلورر ویندوز باز می شود.

F3 آخرین فرمان وارد شده در خط فرمان MS-DOS یا Windows را نیز تکرار می کند.

کلید F4

با فشار دادن F4 نوار آدرس در یک پنجره باز باز می شود و یا صفحه یا برنامه فعلی بسته می شود. همچنین این کلید آخرین عمل را در اکثر برنامه ها تکرار می کند.

با فشار دادن Alt + F4 در محیط دسکتاپ، منوی خاموش شدن باز می شود.

Ctrl + F4 نیز برنامه باز فعلی را می بندد.

کلید F5

فشار دادن F5 صفحه، دسکتاپ، محتوای پوشه یا پنجره را تازه سازی یا رفرش می کند.

Ctrl + F5 را فشار دهید تا یک صفحه وب باز را بازخوانی کنید، حافظه پنهان را پاک کنید و محتوای صفحه را دوباره بارگیری کنید.

Shift + F5 در پاورپوینت یک نمایش اسلاید را از صفحه فعال فعلی شروع می کند.

در حالی که F5 در پاورپوینت یک نمایش اسلاید را از صفحه اول شروع می کند.

همچنین می توانید F5 را هنگامی که رایانه شما برای اولین بار MS-DOS را بارگیری می کند فشار دهید تا تنظیمات پیش فرض را وارد کنید.

کلید F6

با فشار دادن F6 نوار آدرس و برگه در صفحه فعال کروم و اکثر مرورگرهای دیگر برجسته می شود.

F6 به ترتیب دکمه های برگشت به عقب و زبانه بستن را در Opera انتخاب می کند. دوبار فشار دادن F6 در Edge از شما می خواهد که زبانه ها را تغییر دهید.

با دو بار فشار دادن F6، نکات کلیدی در پاورپوینت فعال می شود. با فشار دادن مجدد F6، ناحیه روبان مجدداً فعال می شود و سپس فشار دادن آن به شما کمک می کند در بخش های کلیدی صفحه حرکت کنید. این در تمام برنامه های مایکروسافت آفیس کار می کند.

با فشار دادن Ctrl + Shift + F6 به سند پاورپوینت باز دیگری هدایت خواهید شد. این همچنین در برنامه های مایکروسافت آفیس کار می کند.

کلید F7

کلید F7 ،Windows Media Player را بی صدا می کند.

با فشار دادن F7 ابزار غلط‌گیر املا در پاورپوینت باز می‌شود و ویرایشگر در سایر برنامه‌های مایکروسافت آفیس باز می‌شود.

Alt + Shift + F7 ابزار مترجم را در برنامه های مایکروسافت آفیس باز می کند.

Shift + F7 ابزار Thesaurus را در Microsoft Word باز می کند.

F7 مرورگر Caret را در کروم، اج و فایرفاکس روشن/خاموش می‌کند.

با فشار دادن F7 ابزار Spelling and Grammar در Google Docs فعال می شود.

با فشار دادن F7 در خط فرمان ویندوز می توانید تاریخچه ای از تمام دستورات وارد شده در یک پنجره خاص را مشاهده کنید.

کلید F8

F8 صدای ویندوز مدیا پلیر را کاهش می دهد.

در فضاهای کاری macOS، با فشار دادن F8 یک تصویر کوچک نمایش داده می شود.

با فشار دادن F8 ویندوز در هنگام راه اندازی به حالت Safe Mode بوت می شود.

Alt+ F8 کادر محاوره ای Macros را در برنامه های مایکروسافت آفیس باز می کند.

برخی از کامپیوترها از F8 برای دسترسی به سیستم بازیابی ویندوز علاوه بر سی دی نصب ویندوز استفاده می کنند.

کلید F9

F9 صدای ویندوز مدیا پلیر را افزایش می دهد.

Shift + F9 خطوط شبکه را در پاورپوینت فعال یا غیرفعال می کند.

با فشار دادن Alt + F9 خطوط راهنما در پاورپوینت فعال یا غیرفعال می شود.

Alt + Shift + F9 خط کش را در پاورپوینت فعال یا غیرفعال می کند.

کلید F10

با فشار دادن F10، نکته‌های کلیدی در برنامه‌های مایکروسافت آفیس مانند Word و PowerPoint روشن/خاموش می‌شود.

Shift + F10 عملکرد راست کلیک را در برنامه های Microsoft Office و همچنین مرورگرها انجام می دهد.

Alt + F10 ابزار Selection را در برنامه های Microsoft Office مانند PowerPoint و Word فعال یا غیرفعال می کند.

Ctrl + Shift + F10 دو سند پاورپوینت باز را در کنار هم در نمای تقسیم شده راه اندازی می کند.

کلید F11

با فشار دادن F11 در کروم و سایر مرورگرها، به نمای تمام صفحه وارد/خارج می شوید.

Alt + F11 در برنامه های مایکروسافت آفیس مانند ورد و پاورپوینت Microsoft Visual Basic را برای برنامه ها راه اندازی می کند.

برنامه نویسان از Ctrl + F11 یا Alt + F11 برای کامپایل و اجرای کد استفاده می کنند.

کلید F12

با فشردن کلید F12 کادر محاوره ای “ذخیره به عنوان” در Word، PowerPoint و غیره باز می شود.

Ctrl + F12 کادر Open را در برنامه های Microsoft Office باز می کند.

Ctrl + Shift + F12 پیش نمایش چاپ را در برنامه های مایکروسافت آفیس، به عنوان مثال، Word و PowerPoint راه اندازی می کند.

F12 ابزارهای توسعه دهنده کروم، فایرباگ و سایر ابزارهای اشکال زدایی مرورگر را باز می کند.

با فشار دادن F12 همه دستگاه‌های قابل بوت شدن در رایانه هنگام راه‌اندازی نمایش داده می‌شوند تا شما یکی را انتخاب کنید.

عملکرد بهتر با کلیدهای تابعی کیبورد در ویندوز

اکنون که اطلاعات بیشتری در مورد کلیدهای تابعی ویندوز و برخی از عملکردهای آنها دارید، وقت آن است که این دانش را تمرین کنید و کارهای بیشتری را از طریق کلیدهای F ویندوز انجام دهید. مانند سایر میانبرهای صفحه کلید، این کلیدهای عملکردی می توانند به بهبود سطح بهره وری شما کمک کنند. علاوه بر این، اگر اتفاقی برای ماوس رایانه شما بیفتد، همیشه می‌توانید از کلیدهای F به عنوان یک جایگزین موقت استفاده کنید.

ابراهیم وثوقیان چهارشنبه 17 فروردین‌ماه سال 1401 ساعت 10:59 ق.ظ

0 نظر

نحوه نمایش پسوردهای ستاره دار در مرورگر

اکثر مرورگرها امکان ذخیره پسوردها را در حین ورود به هر وب سایتی فراهم می کنند. بسیاری از اوقات می توان آن ها را در تنظیمات مرورگر مشاهده کرد. این کار باعث ایجاد نگرانی در مورد حریم خصوصی می شود، زیرا گذرواژه‌ها در متن به شکل ساده حفظ می‌شوند و با کلیک کردن بر روی گزینه show password می‌توان آن‌ها را آشکار کرد. در این مقاله نحوه نمایش پسوردهای ستاره دار در مرورگر ها را بررسی میکنیم.

چه بخواهید پسورد خود را ذخیره کنید یا نه، همیشه یک نوتفیکیشن دریافت می کنید که به شما این امکان را می دهد تا رمزهای عبور خیلی ضروری را ذخیره نکنید. همچنین می توانید به صورت دوره ای مرور کنید و یک یا چند رمز عبور ذخیره شده را حذف کنید.

روش های نشان دادن رمزهای عبور ذخیره شده را در انواع مرورگرهای گوگل کروم، مایکروسافت اج و موزیلا فایرفاکس را مطابق زیر بررسی کنید.

مایکروسافت اج

به Edge://Settings/Passwords بروید و مطمئن شوید که گزینه ذخیره پسوردها فعال است که به صورت پیش فرض باید باشد. هر زمان که اطلاعات ورود خود را در هر وب سایتی وارد کنید، Edge ذخیره آن ها را پیشنهاد می کند. این گزینه ای است که می توانید آن را بپذیرید یا رد کنید.